مطالعه تطبيقي طرح بازنگريِ طرح تفصيلي شهر اصفهان با مفاهيم طراحي شهري (نمونه موردي: طرح بازنگريِ طرح تفصيلي شهر اصفهان؛ مناطق 1 و 3)

امروزه طراحي شهري به صورت كاملاً عملياتي در فرآيند تهيه طرح‌هاي توسعه شهري كشورهاي مختلف به كار گرفته مي‌شود؛ اما در ايران، هنوز جايگاه مناسبي در فرآيند تهيه اين طرح‌ها پيدا نكرده است. پژوهش حاضر به بررسي اين موضوع مي‌پردازد كه طراحي شهري در فرآيند تهيه و اجراي طرح‌هاي توسعه شهري (با مطالعه نمونه موردي طرح بازنگري طرح تفصيلي و ضوابط و مقررات شهر اصفهان)، چه جايگاهي دارد؟ و با استفاده از روش تحقيق تحليل محتوا، عناصر و مطالب موردنظر از طرح بازنگري طرح تفصيلي شهر اصفهان و دفترچه ضوابط و مقررات شهرسازي و ساختماني شهر اصفهان، گردآوري و طبقه‌بندي شده و مورد تجزيه‌وتحليل قرار مي‌گيرند. اين عناصر شامل ابعاد طراحي شهري و زيرمجموعه‌هاي هر يك از آن‌ها مي‌باشد كه با استفاده از روش تحليل محتوا، اقدام به بررسي ميزان استفاده از اين عناصر در طرح بازنگري طرح تفصيلي و ضوابط و مقررات شهر اصفهان مي‌شود. نتيجه تحقيق در سه دسته فرآيند، ابعاد و فرآورده طراحي شهري شامل موارد ذيل مي‌باشد: فرآيند طراحي شهري پيشنهادي: راهبردي – ارتباطي ابعاد طراحي شهري: عدم پوشش مناسب ابعاد طراحي شهري و به‌ويژه ابعاد اجتماعي و ادراكي در طرح بازنگري طرح تفصيلي فرآورده طراحي شهري: تمامي اسناد هدايت در قالب دفترچه ضوابط و مقررات شهرسازي و ساختماني گردآوري شده كه از نظر ساختاري منطبق با اصول اسناد هدايت طراحي شهري نمي‌باشند. فقدان دو سند مهم دستور كار توسعه و ساخت‌وساز و طرح جامع سه‌بعدي نيز از ايرادات وارد بر آن است.