بررسي فرآيند مسيريابي در شبكه‌هاي دسترسي شهري مبتني بر مفاهيم ادراك محيطي گشتالت (مورد مطالعه بافت قديم و جديد كرمان)

امروزه با گسترش فضاهاي شهري، رابطه انسان و محيط پيرامون و نيز ترجمه اين موضوع به زبان طراحي معماري، ضرورت بسيار پيدا كرده است. يكي از مفاهيم مهم در طراحي فضاهاي شهري مفهوم مسيريابي است. انسان‌ها امروزه در محيط‌هاي شهري غالباً با علائمي چون نشانه‌هاي شهري مسير خود را مشخص مي‌نمايند، بنابراين بايد تصوير واضحي از محيط در ذهن فرد به واسطه قرارگيري در شهر شكل گيرد. در همين راستا انسان با حضور در محيط شهري و دريافت اطلاعات، مقايسه شواهد ثبت شده در ذهن خود نسبت به مسيريابي اقدام مي‌نمايد. از اين‌رو تسهيل ادراك انسان از محيط پيرامون مي‌تواند جز گام‌هاي اوليه و ضروري طراحي فضاهاي شهري باشد. شناسايي عوامل مؤثر بر خوانايي و مسيريابي در شبكه دسترسي شهري مبتني بر مفاهيم ادراكي گشتالت به عنوان يكي از شهرهاي تاريخي هدف اصلي اين تحقيق مي‌باشد. پژوهش فوق از نوع تحقيقات كيفي مي‌باشد، روش تحقيق اين پژوهش توصيفي- تحليلي بوده، تجزيه‌وتحليل اطلاعات به شيوه جزيي‌نگر(استقرايي) انجام شده و ابزار جمع‌آوري اطلاعات اين پژوهش از طريق مطالعات كتابخانه‌اي، برداشت‌هاي ميداني و مشاهده است. در تحليل‌هاي انجام شده مشاهده گرديد، مسيريابي در بافت قديم شهر كرمان نسبت به بافت جديد به‌مراتب آسان‌تر و در زماني كوتاه‌تر صورت مي‌گيرد. مسيريابي در بافت قديم به واسطه استفاده از علائم و نشانه‌ها در طراحي فضاهاي شهري براي درك محيط توسط انسان بهتر صورت گرفته كه اين خود از شاخصه‌هاي مهم بافت‌هاي ارزشمند شهرهاي كويري ايران مي‌باشد.