رتبه‌بندي ضوابط و مقررات ساختار فضايي مسكن ميان‌مرتبه برپايه ابعاد پايداري به روش FAHP و FTOPSIS

پيدايش مفهوم توسعه پايدار و كاربرد آن در مسكن زمينه ورود اين مبحث را به حوزه طراحي مسكوني فراهم نموده است. جهت تأمين انتظارها و عملكردها در طراحي مسكن پايدار، بازنگري ضوابط و مقررات همسو با مفاهيم توسعه پايدار ضرورت دارد. اين پژوهش با هدف رتبه‌بندي ضوابط و مقررات در ساختار فضايي مسكن ميان‌مرتبه بر اساس ابعاد پايداري تدوين شده است. روش تحقيق توصيفي-تحليلي بوده و داده‌ها را به صورت تركيبي (كيفي و كمي) گردآوري نموده است، مؤلفه‌ها و ويژگي‌هاي ابعاد پايداري متناسب با مباني نظري توسعه پايدار و تحليل و تفسير منابع علمي مرتبط تبيين گرديده‌اند. ضوابط و مقررات هر ساختار فضايي نيز از طريق بررسي محتواي اسناد و مطالعات كتابخانه‌اي شناسايي شده‌اند. ميزان اهميت ابعاد طراحي به روش FAHP و رتبه‌بندي ضوابط و مقررات نيز به روش FTOPSIS و به وسيله پرسش از خبرگان حوزه طراحي مسكن صورت پذيرفته است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه ضوابط و مقررات با شاخص نزديكي نسبي بالاتر از حد ميانه (0/5) شامل: سطح اشغال (نسبت توده و فضا)، پاكت حجمي بنا فضاهاي نيمه‌باز (بالكن، ايوان و تراس)، نما، پاسيو، ارتفاع و تعداد طبقات، پاركينگ (شيب‌راه)، حياط، سازماندهي فضاهاي داخلي، فضاهاي اقامت (خواب، پذيرايي و نهارخوري)، آشپزخانه، بازشوها (نورگيري و تهويه) از اهميت بالاتري نسبت به ساير ضوابط و مقررات برخوردارند كه لازم است براي نيل به اهداف طراحي مسكن پايدار هم در مرحله سياست‌گذاري و هم در مرحله طراحي موردتوجه قرار داده شوند.