تأثير لايه‌هاي ژئوگريد بر جابه‌جايي قائم و نيروي برشي وارد بر پي با تأكيد بر روش اجزاي محدود و نرم‌افزار PLAXIS 2D

ژئوسنتتيك، نام كلي مجموعه مصالحي است كه از مواد مصنوعي نظير پليمرها ساخته شده و براي پايداري و بهسازي رفتار خاك استفاده مي‌شوند. ژئوگريدها زيرمجموعه‌اي از ژئوسنتتيك‌ها مي‌باشند كه امروزه كاربرد فراواني در مهندسي ژئوتكنيك پيدا كرده‌اند. در پژوهش حاضر، يك پي سطحي كه بار يكنواختي را تحمل مي‌كند و روي سه لايه خاكي متفاوت قرار دارد، با استفاده از روش اجزاي محدود و تحت يك شتاب نگاشت مدل‌سازي و تجزيه‌وتحليل شده است. لايه مياني خاك، متشكل از خاك رس سست مي‌باشد كه توسط دو نوع ژئوگريد با تعداد و فواصل متفاوت تسليح شده است. نتايج نشان داد كه با افزايش فاصله قائم بين لايه‌هاي ژئوگريد، جابه‌جايي قائم، نيروي محوري، نيروي برشي و لنگر خمشي وارد بر پي افزايش مي‌يابد. نيروي برشي و لنگر خمشي وارد بر پي، براي لايه ژئوگريد با عمق قرارگيري 5 متر به بعد با شيب زيادي نسبت به ديگر حالت‌هاي مطالعه شده افزايش مي‌يابد. همچنين مشاهده شد كه تفاوت لايه‌هاي ژئوگريد مورد استفاده در اين پژوهش، تأثير چنداني در نتايج تحليل‌ها نداشت.