وضعيت آموزش كارآفريني هنري در دانشگاه‌هاي ايران: يك بررسي در ميان اساتيد و دانشجويان هنر

صنايع هنري به‌عنوان ابزاري براي كمك به ايجاد يك‌پايه اقتصادي جديد براي رشد اقتصادي آينده است كه بسياري معتقدند افراد خلاق را در اقتصاد دانش‌بنيان جذب مي‌كنند تا از طريق كارآفريني، ايده‌هاي جديد و چيزهاي جديدي را ايجاد ‌كنند. از طرفي دانشگاه‌ها به‌عنوان محرك و عاملي مهم در آموزش كارآفريني به دانش‌آموختگان و دانشجويان تلقي مي شوند. هدف از انجام اين پژوهش ارائه يك گزارش از وضعيت فعلي آموزش كارآفريني هنري در بين دانشگاه‌هاي هنر ايران است. جامعه آماري اين پژوهش را در فاز كيفي 11 نفر از اساتيد هنر در 3 دانشگاه هنر (اصفهان/تهران/يزد) تشكيل داده است كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. در فاز كمي نيز از 120 نفر از دانشجويان كارشناسي ارشد هنر به‌عنوان نمونه آماري استفاده شد. براي دستيابي به درك عميق‌تر از وضعيت فعلي آموزشي دانشجويان هنر از ديدگاه اساتيد، يك رويكرد توصيفي انجام‌شده است و داده‌هاي حاصل از مصاحبه نيمه ساختاريافته با استفاده از كدگذاري دستي و روش تحليل تم، تحليل شدند. همچنين در ادامه با استفاده از تكنيك تاپسيس فازي به رتبه بندي مهارت‌هاي كارآفريني از ديدگاه 120 دانشجوي هنر پرداخته شد. يافته‌هاي اين مطالعه شواهدي را نشان مي‌دهد كه آموزش كارآفريني هنري، گرچه توسط استادان براي آمادگي حرفه‌اي و كارآفريني فارغ‌التحصيلان هنر بسيار مهم و ضروري به نظر مي‌رسد، اما در دانشگاه‌ها كمتر به آن پرداخته‌شده است. درنهايت پيامد هاي عملي اين پژوهش باعث ترغيب بحث درزمينه ي كارآفريني در هنر و طراحي مجدد برنامه تحصيلي مي شود.