تاثير يك دوره تمرين هوازي قبل و بعد از القاي آلزايمر بر حافظه و يادگيري رت‌هاي آلزايمري شده با آميلوئيد بتا

آلزايمر يك بيماري پيشرونده اختلال عصبي است كه منجر از دست دادن سلول هاي عصبي و اختلال در حافظه و يادگيري مي شود. هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير يك دوره تمرين هوازي قبل و بعد از القاي آلزايمر بر حافظه و يادگيري رت هاي آلزايمري شده با آميلوئيد بتا بود. 60 سر رت نر بالغ ويستار هشت هفته اي با ميانگين وزني 17.20±195 گرم در مرحله قبل از القاي آلزايمر از انستيتو پاستور ايران تهيه شد. بعد از دو هفته، رت ها به شكل تصادفي به دو گروه مساوي كنترل (30 سر) و تمرين (30 سر)  تقسيم شدند. پس از چهار هفته تمرين، رت هاي هر كدام از گروه ها به سه زيرگروه: 1- تزريق آميلوئيدبتا 2- تزريق دارونما 3- بدون تزريق تقسيم شدند. رت هاي گروه هاي آلزايمري از طريق تزريق Aβ1-42 به داخل هيپوكمپ آلزايمري شدند. پروتكل تمرين هوازي پنج روز در هفته به مدت چهار هفته در قبل و بعد از القاي آلزايمر بود. 24 ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني در دوره پس از القاي آلزايمر، حافظه و يادگيري رت ها با استفاده از آزمون ماز آبي موريس مورد ارزيابي قرار گرفت. داده ها با آزمون آنوا يك طرفه و دوطرفه تحليل شدند. معني داري بين متغيرها در سطح 0.05≥p مورد توجه قرار گرفت. نتايج در بررسي يادگيري و حافظه در گروه هاي مختلف نشان داد، گروه هاي تمريني نتيجه بهتري نسبت به گروه هاي استراحتي هم در رت هاي آلزايمري و هم سالم پس از يك دوره تمرين قبل و بعد از القاي آلزايمر را نشان داد (0.05≥p). مطالعات زيادي نشان داده اند، فعاليت بدني و تمرينات ورزشي ممكن است عملكرد شناختي را بهبود و شروع AD و ديگر بيماري هاي مرتبط با زوال عقل را به تاخير بيندازد. اين نتايج با چندين مطالعه كه نشان دادند فعاليت بدني سطوح عوامل مرتبط با AD را كاهش مي دهد، حمايت مي شود.