تاثير آنتي‌اكسيداني ان -استيل سيستئين بر بيان ژن‌هاي SOD وHO1 در سلول‌هاي فيبروبلاست پوستي انساني در محيط با گلوكز بالا

رشد و تكثير سلول‌هاي فيبروبلاست پوست جهت درمان زخم در بيماران ديابتي به دليل وجود استرس اكسيداتيو، با تاخير اتفاق مي افتد. در اين مطالعه تغييرات مولكولي موثر در رشد و بقاي سلول‌هاي فيبروبلاست پوستي انساني در محيط با گلوكز بالا و همچنين تاثير آنتي اكسيداني ان استيل سيستئين (NAC) بر بيان ژن‌هاي دخيل در استرس اكسيداتيو از جمله  SOD و HO1 بررسي مي گردد. سلول‌هاي فيبروبلاست پوستي انساني در محيط با غلظت هاي مختلف گلوكز شامل 25، 50 و 75 ميلي مولار به مدت 72 ساعت كشت داده مي شوند. ميزان سميت سلولي توسط تست MTT ارزيابي مي گردد. بيان ژن‌هاي آنتي اكسيداني SOD و HO1 توسط روش ريل تايم PCR بررسي مي‌شود. اثر آنتي اكسيداني 1mM NAC بر سلول‌هاي فيبروبلاستي پوستي مطالعه مي گردد. سلول‌هاي فيبروبلاستي كشت شده در محيط با غلظت‌هاي مختلف گلوكز به مدت 72 ساعت با روش MTT، كاهش بقا و تكثير سلول‌ها در غلظت‌هاي بالاي گلوكز به ويژه در غلظت‌هاي 50 و 75 ميلي مولار نسبت به گروه كنترل داد. اين تاثير در گروه‌هاي تيمار شده با NAC تغيير معني داري نسبت به كنترل نداشت. سطح بيان ژن‌هاي SOD وHO1 در محيط هاي با گلوكز بالا افزايش معني داري داشته و اين تغيير در گروه‌هاي NAC تغييرات معني داري را نشان ندادند. گلوكز بالا تكثير و بقاي سلول‌هاي فيبروبلاستي را دچار اختلال كرده و به دليل ايجاد استرس اكسيداتيو بيان ژن‌هاي دخيل در استرس اكسيداتيو مانند SOD وHO1 افزايش مي يابد. اثر آنتي اكسيداني NAC باعث كاهش آسيب ناشي از محيط با گلوكز بالا بر سلول‌هاي فيبروبلاست پوستي مي گردد.