ارزيابي وضعيت كمي و كيفي توليد صنوبركاري‌هاي سنتي در استان مركزي

اين تحقيق با هدف شناسايي ويژگي‌ صنوبركاري‌هاي سنتي استان مركزي و تعيين ميزان سطح، رويش و توليد چوب آنها طي سال‌هاي 98 1397 اجرا شد. بدين منظور، تعداد 47 قطعه نمونه به‌صورت انتخابي تصادفي در 6 شهرستان (منطقه) از استان انتخاب و ويژگي‌هاي رويشگاهي و متغيرهاي كمي و كيفي درختان اندازه‌گيري و ثبت شد. براي متغيرهاي رويشي درختان، تعداد سي درخت در هر قطعه به‌صورت تصادفي اندازه‌گيري و داده‌ها بر اساس طرح آشيانه‌اي با عوامل شهرستان و صنوبركاري‌هاي درون شهرستان تجزيه واريانس و براي صفات كيفي، درصد فراواني آنها محاسبه شد. نتايج نشان داد كه 70.21 درصد صنوبركاري‌هاي استان از گونه تبريزي (Populus nigra L.) و 29.79 درصد مربوط به كبوده (P. alba L.) بود. حدود 63.83 درصد درختان داراي شكل تاج هرمي باريك، خيلي كشيده و كشيده، 65.96 درصد درختان داراي فرم تنه خيلي راست و راست، روش كاشت 82.98 درصد درختان از طريق قلمه، روش آبياري 72.34 درصد درختان به‌صورت غرقابي، نوع كاشت 61.7 درصد درختان به‌صورت متراكم گروهي (توده) و نوع ساختار 74.47 درصد درختان به‌صورت اصلي بود. متوسط رويش حجمي سالانة صنوبركاري‌هاي استان مركزي به مقدار 29.13 مترمكعب در هكتار در سال و محدوده رويش حجمي سالانه استان بين 4.6 تا 74.67 مترمكعب در هكتار بود. بيشترين تعداد درختان، قطعات و مساحت صنوبركاري‌ها براي شهرستان شازند (38064 درخت، 19 قطعه و 156959 مترمربع) به‌دست آمد و شهرستان ساوه از لحاظ اين مشخصه‌ها در رتبة دوم قرارگرفت. توزيع جغرافيايي قطعه نمونه‌ها بيانگر آن بود كه صنوبركاري‌ها در قسمت شمال شرقي و غربي و جنوب غربي استان گسترش دارد.