شناسايي ابعاد مدل تاب‌آوري فردي بنيان‌گذاران استارتاپ‌هاي ايراني

هدف: با توجه به درصد بالاي شكست استارتاپ‌ها و فضاي زيست‌بوم استارتاپي ايران و بحران‌هاي اقتصادي ـ سياسي در سال‌هاي اخير، عمده كارآفريناني كه به‌تازگي وارد دنياي استارتاپي مي‌شوند با پديده شكست كارآفريني مواجه مي‌شوند. بنابراين، لزوم بررسي ابعاد تاب‌آوري كارآفرينان و شناخت ماهيت آن‌ها در جامعه كارآفريني ايراني ضروري است. بر اين اساس، هدف از اجراي اين پژوهش، شناسايي عوامل و ابعاد مدل تاب‌آوري فردي بنيان‌گذاران استارتاپ‌ها بوده است. روش: اين پژوهش با جهت‌گيري توصيفي ـ اكتشافي و رويكرد استقرايي با استراتژي پديدارشناسي اجرا شده است. با انجام مصاحبه‌هاي عميق روايي با 13 نفر از بنيان‌گذاران استارتاپ‌هاي ايراني و استفاده از تكنيك تحليل مقوله در تجزيه‌وتحليل داده‌ها، 5 مقوله اصلي، 16 مقوله فرعي و 454 كد اوليه (مفهوم) شناسايي شد. يافته‌ها: شكل‌گيري تاب‌آوري كارآفرينان ايراني را مي‌توان در پنج بعد دسته‌بندي كرد: ويژگي كارآفرين، حمايت و كمك بيروني، ابعاد شكست، روند ايجاد تاب‌آوري پس از شكست و نتايج رشد فردي. نتيجه‌گيري: مدلي از اجزاي روند شكل‌گيري تاب‌آوري، از ابعاد يك شكست تا مسير بروز رفتار تاب‌آورانه و در نهايت رشدهاي ناشي از تاب‌آوري، ارائه شد. به‌علاوه، بخش‌هايي از يافته‌هاي جديد اين پژوهش، همانند اثرهاي دوگانه برخي عوامل، از جمله اعتمادبه‌نفس، علاقه به كسب‌وكار و نقش همسر تحليل شد. در نهايت پيشنهادهاي كاربردي برآمده از نتايج پژوهش، براي كارآفرينان، سرمايه‌گذاران و ساير فعالان زيست‌بوم استارتاپي كشور، از جمله توسعه توانمندي‌هاي روان‌شناختي، مهارت‌هاي مورد نياز و شبكه ارتباطي كاري/ غيركاري كارآفرين، تغيير رويكردهاي ذهني، رفتاري و فرهنگي توسعه‌پذير و حمايت‌ها و زيرساخت‌هاي لازم مطرح شد.