تبيين خردمندي به واسطه نگرش به زمان و زيباشناسي در دانشجويان دختر دانشگاه فرهنگيان خرم‌آباد

هدف پژوهش حاضر، تبيين خردمندي به واسطة نگرش به زمان و زيباشناسي در دانشجويان دختر دانشگاه فرهنگيان خرم‌آباد است. به اين منظور، نمونه‌اي متشكل از 200 دانشجوي دختر بر اساس جدول كرجسي و مورگان به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب و مقياس خودارزيابي خرد وبستر، پرسشنامه نگرش به زمان ميللو و وورل و آزمون حساسيت زيباشناسي عبدالملكي و همكاران روي آن‌ها اجرا شده ‌است. داده‌ها به روش تحليل معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار ليزرل تحليل شد. هر سه فرضيه، خردمندي در دانشجويان دختر رابطة معنادار مثبت با نگرش به زمان مثبت و زيباشناسي و رابطة معنادار منفي با نگرش به زمان منفي دارد، تأييد مي‌شود. از يافته‌هاي پژوهش، نتيجه‌گيري مي‌شود كه هدف نهايي در دانشگاه بايد رشد مهارت خردمندي باشد. چرا كه اين امر، مي‌تواند آثار بسيار مهمي بر روي انتخاب‌هاي بعدي دانشجويان بگذارد و از طريق رشد مهارت زيباشناسي و توانايي نگرش به زمانِ مثبت مي‌توان خردمندي را رشد داد.