مدل‌سازي عامل محور مديريت منابع‌مشترك از طريق ظهور نهاد‌خودگردان

مسئله تراژدي‌ منابع همواره در منابع مشترك طبيعي كه در معرض برداشت خودخواهانه ساكنان محلي قرار دارند، پديده اجتناب‌ناپذيري است. بسياري از محققان مطالعات تجربي معتقد هستند كه نهادهاي خودگرداني كه از درون يك جامعه ظهور مي‌يابند مي‌توانند تراژدي منابع را حل كنند، اما آنچه در اين بررسي‌ها مفقود مانده است، پشت پرده مكانيسم‌هاي ظهور نهادي در مديريت موفق منابع مشترك مي‌باشد. مدل‌هاي عامل‌ محور به‌واسطه ظرفيت ويژه‌اي كه در اتصال سطوح خرد و كلان دارند، ابزار مناسبي براي اين كار فراهم مي‌كنند. اين مطالعه به دنبال آن است تا يك مدل ساده انتزاعي از الگوي ظهور نهادي را با وارد‎‌كردن امكان تقلّب و ضمانت‌اجرا بسط دهد  كه در مسائل منابع مشترك تجديدپذير مشاهده شده است. در اين مقاله از قواعد نهادي ADICO به‌عنوان ساختار مبنايي در جهت مدل‌سازي قواعد نهادي و تعريف استراتژي‌هاي بهره‌برداران استفاده شده است. بهره‌برداران از طريق يك فرآيند تحوّلي رفتارهايشان را اصلاح مي‌كنند و يك نهاد مديريتي براي مديريت منابع‌ مشترك تأسيس مي‌كنند، كه در نهايت منجر به منافع بسياري براي بهره‌برداران و منابع مشترك مي‌شود. نتايج حاصل از مدل نشان مي‌دهد كه حتّي درون اين محيط ساده‌شده نيز، نهادهاي خودگردان، موجودي منبع را در سطح پايداري حفظ مي‌كنند و متوسط عايدي بهره‌برداران را نسبت به حالت دسترسي‌آزاد در تمامي شبكه‌هاي اجتماعي، بهبود مي‌بخشند.