بومي‌سازي استانداردهاي بين‌المللي گزارشگري مالي واحدهاي كوچك و متوسط در ايران

هدف: در اين پژوهش به بررسي ضرورت اعمال تعديلات در الزامات شناخت و اندازه‌گيري استانداردهاي بين‌المللي گزارشگري مالي واحدهاي كوچك و متوسط بر اساس شرايط اين واحدهاي تجاري در ايران پرداخته شده است. روش: در اين پژوهش از روش پژوهش آميخته استفاده شده است. براي تحليل داده‌هاي كيفي از روش تحليل محتوا استفاده شده است. در اين راستا با 19 نفر از مديران و شركاي مؤسسات حسابرسي و اعضاء كميته تدوين استاندارد سازمان حسابرسي كه به روش گلوله برفي انتخاب شده‌اند، مصاحبه نيمه‌ساختاريافته انجام گرديد. براي تحليل داده‌هاي كمي از آزمون دوجمله‌اي و فريدمن استفاده شده است. در اين راستا از طريق روش نمونه‌گيري طبقه‌اي، 315 نفر نمونه از ميان حسابداران رسمي انتخاب و پرسشنامه ميان آنها توزيع گرديد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه استانداردهاي بين‌المللي گزارشگري مالي واحدهاي كوچك و متوسط بايد در پنج حوزه تعديل گردد. در استاندارد صورت جريان وجوه نقد، بايد ارائه برخي جريان‌هاي نقدي به روش خالص مجاز باشد. در استاندارد دارايي‌هاي نامشهود، دارايي نامشهود ايجاد شده در مرحله توسعه، تحت شرايطي بايد سرمايه‌اي گردد. در استاندارد تركيب‌هاي تجاري، واحد تحصيل كننده بايد مخارج مرتبط با تحصيل را در دوره تحمل به عنوان هزينه به حساب منظور كند. در استاندارد سرمايه‌گذاري در واحدهاي تجاري وابسته، حسابداري سرمايه‌گذاري در واحد تجاري وابسته بايد به روش ارزش ويژه انجام گيرد و در نهايت در استاندارد مخارج تأمين مالي، مخارج تأمين مالي دارايي‌هاي واجد شرايط بايد سرمايه‌اي گردد. نتيجه‎گيري: نتايج پژوهش حاكي از آن است كه بهترين استراتژي در بكارگيري استانداردهاي بين‌المللي گزارشگري مالي واحدهاي كوچك و متوسط، استراتژي تعديل در برخي الزامات شناخت و اندازه‌گيري بر اساس شرايط اين واحدهاي تجاري در ايران است.