تحليل اثرات توسعۀ گردشگري بر زيست‌پذيري مناطق روستايي (نمونۀ موردي: روستاهاي گردشگري شهرستان طارم)

توسعۀ مناطق روستايي از گذشته تاكنون با چالش‌هاي ساختاري و مسائل كاركردي فراواني مواجه بوده است و راهبردهاي گوناگوني از سوي جامعۀ علمي ارائه شده است. يكي از اين راهبردها كه در كشورهاي جهان نقش مؤثري در زيست‌‌پذيري مناطق روستايي به‌دنبال داشته است، رونق و توسعۀ گردشگري است. هدف از اين پژوهش، تحليل اثرات توسعۀ گردشگري بر زيست‌پذيري مناطق روستايي در شهرستان طارم است. تحقيق حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از لحاظ ماهيت توصيفي-تحليلي بوده و براي جمع‌‌آوري اطلاعات از روش‌‌‌‌هاي كتابخانه‌‌اي و ميداني (پرسشنامه) استفاده شده است. جامعۀ آماري اين تحقيق، 10 روستاي گردشگري شهرستان طارم است كه براساس گزارش سازمان ميراث فرهنگي و صنايع دستي و گردشگري استان انتخاب شدند. براي انتخاب حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 337 خانوار برآورد شده است و براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات از روش كمّي مبتني بر آمار توصيفي (ميانگين) و استنباطي (t تك‌نمونه‌‌‌‌اي، رگرسيون چندمتغيره و تحليل مسير) و مدل تاپسيس (به‌منظور مقايسۀ روستاهاي مورد مطالعه از نظر وضعيت زيست‌‌پذيري) استفاده شده است. نتايج اين تحقيق نشان مي‌‌دهد كه از نظر شاخص‌‌‌‌هاي توسعۀ گردشگري و زيست‌‌پذيري، مناطق روستايي داراي وضعيت مطلوب بوده است. همچنين مي‌‌‌‌توان بيان كرد كه اثرات توسعۀ گردشگري بر زيست‌پذيري مناطق روستايي حدود 69 درصد مثبت تلقي شده است؛ به‌طوري‌كه بيشترين تأثير مربوط به بُعد كالبدي با ضريب تأثير كل 0/321 و بُعد اقتصادي با ضريب تأثير كل 0/229 است و كمترين اثرات مربوط به بُعد زيست‌‌‌‌محيطي با ضريب تأثير كل 0/091 است.