پايش چرخۀ عمر كسب‌وكار نوغانداري در مناطق روستايي شهرستان راميان

ريشه‌داربودن فعاليت نوغانداري در فرهنگ و تمدن ايراني، لزوم حفظ و تداوم آن با تكيه بر استفاده از استراتژي‌هاي مختلف مرتبط با تغييرات سيستماتيك بازار مانند چرخۀ حيات، راهي براي فعال‌كردن، افزايش بهره‌وري و دستيابي به توان رقابتي قلمداد مي‌شود. اين پژوهش با هدف پايش فعاليت نوغانداري در نواحي روستايي شهرستان راميان انجام شده است. اين مطالعه از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي-تحليلي بوده و جامعۀ آماري پژوهش را 65 نفر از فعالان صنعت نوغانداري در سطح شهرستان تشكيل مي‌دهند. انتخاب نمونه‌ها براي كارشناسان و خبرگان به‌صورت هدفمند و براي جامعۀ محلي به‌صورت تصادفي بوده است. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از مجموع نمرات ميانگين، آزمون فريدمن، آزمون تحليل واريانس يك‌طرفه و آزمون T در محيط نرم‌افزاري SPSS و براي تهيۀ نقشه از نرم‌افزار ArcGIS بهره گرفته شد. نتايج حاصل از بررسي چرخۀ حيات كسب‌وكار نوغانداري بر مبناي مقايسۀ ميانگين وضع موجود و ميانگين پيش‌بيني‌شده درجهت رشد و توسعۀ كسب‌وكار (T-value=3) نشان مي‌دهد كه كسب‌وكار نوغانداري با ميانگين عددي 2.11 در مرحله‌اي پايين‌تر از رشد و توسعۀ خود يعني در مرحلۀ درگيري قرار دارد. براين‌اساس حضور در بازارهاي منطقه‌اي، توليد به سبك سنتي، برنامه‌ريزي نامنظم، تلاش درجهت احياي نوغانداري و نقش پررنگ خانوارها در بازاريابي و تهيۀ مواد اوليه از مهم‌ترين ويژگي‌هاي آن به شمار مي‌رود. همچنين بررسي مناسبات بين مؤلفه‌هاي چرخۀ عمر اين كسب‌وكار مبيّن فراهم‌بودن سرمايه‌هاي محيطي و برخورداري از مزاياي رقابتي اين كسب‌وكار است.