سرمايه اجتماعي و قابليت هاي نوآوري در روابط خريدار- تامين كننده: نقش ريسك هاي فرصت طلبي و مالكيت فكري

شركت ها به عنوان يكي از بارزترين مشخصه هاي جوامع امروزي به سرعت در حال تغيير و تحول هستند و در شرايط كنوني ارتقاء قابليت هاي نوآوري يكي از اهداف عمده هر سازمان زنده و فعال محسوب مي گردد. هدف اين پژوهش بررسي تاثير سرمايه اجتماعي بر قابليت هاي نوآوري در روابط خريدار-تامين كننده در حضور ريسك هاي فرصت طلبي و مالكيت فكري است. نمونه آماري در اين تحقيق 95 نفر از مديران زنجيره تامين شركت هاي فعال در صنعت پله برقي و آسانسور مي باشد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از متد حداقل مربعات جزئي و نرم افزار اسمارت پي ال اس مورد تحليل قرارگرفت. يافته ها بيانگر تاثير مثبت و معنادار سرمايه اجتماعي بر قابليت هاي نوآوري (و غير مستقيم از طريق ريسك مالكيت فكري) دارد. همچنين ريسك هاي فرصت طلبي و مالكيت فكري بر قابليت هاي نوآوري تاثير منفي معناداري دارند. نتايج اين تحقيق براي مديران اين حقيقت را آشكار مي سازد كه با سرمايه گذاري روي سرمايه اجتماعي در ارتباط خريدار- تامين كننده نه تنها متضرر نمي شوند بلكه به مزيتي رقابتي از طريق قابليت هاي نوآوري نيز دست پيدا مي كنند.