اثربخشي مداخله شفقت درماني بر سبك زندگي و پردازش هيجاني معتادان در مرحله بازتواني غيردارويي

زمينه: پردازش هيجاني و سبك زندگي مخرب از جمله مؤلفه‌هايي هستند كه بر سوءمصرف مواد تأثير دارند؛ با اين وجود مداخلات مختص بهبود پردازش هيجاني و سبك زندگي معتادان كمتر مورد توجه بوده است. لذا با توجه به مكانيسم اثر درمان مبتني بر شفقت و اثربخشي آن بر مؤلفه‌هاي خطر عود آيا اين مداخله مي‌تواند بر سبك زندگي و پردازش هيجاني معتادان مؤثر باشد؟ هدف: هدف از اين پژوهش اثربخشي مداخله شفقت درماني بر سبك زندگي و پردازش هيجاني معتادان در مرحله بازتواني غيردارويي بود. روش: طرح پژوهشي شبه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون – پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه‌ي آماري اين پژوهش شامل تمامي معتاداني بود كه در سال 1399 در كلينيك‌هاي ترك اعتياد شهر اروميه تشخيص وابستگي به مواد افيوني دريافت كرده بودند. حجم نمونه شامل 30 نفر (15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه كنترل) از جامعه آماري به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شده و در دو گروه كنترل و آزمايش جايدهي شدند. براي گروه آزمايشي، مداخله شفقت درماني اجرا شد درحالي كه گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سبك زندگي لعلي (لعلي و همكاران، 1391) و پرسشنامه پردازش هيجاني (باكر و همكاران، 2007) بود. داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس مختلط مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه مداخله شفقت درماني بر مؤلفه‌هاي سبك زندگي و پردازش هيجاني تأثير معناداري داشته است ( p 0/001). به نحوي كه نمرات سلامت جسماني، ورزش و تندرستي، كنترل وزن و تغذيه، پيشگيري از بيماري ها، سلامت روانشناختي، سلامت معنوي، سلامت اجتماعي، اجتناب از داروها، مواد مخدر و الكل، پيشگري از حوادث، سلامت محيطي افزايش و نمرات فرونشاني، عدم تجربه‌ي هيجاني، نشانه‌هاي عدم پردازش هيجاني، عدم تنظيم هيجان و اجتناب كاهش معناداري در مرحله پس‌آزمون داشته و تغيير نمرات در مرحله پيگيري پايدار بود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج بدست آمده مي‌توان نتيجه گرفت كه مداخله شفقت درماني موجب بهبود سبك زندگي (سلامت جسماني و روانشناختي، فعاليت‌هاي روزمره و رژيم غذايي) و پردازش هيجاني (مديريت و پردازش اطلاعات هيجاني) در معتادان در مرحله بازتواني غيردارويي مي‌شود.