اتصالات و سرريز ريسك در بازار سهام ايران، يك تحليل بخشي با به كارگيري مدل خودرگرسيون برداري با پارامترهاي متغير طي زمان (TVP-VAR)

مقاله حاضر با به‌كارگيري رويكرد اتصالات مبتني بر مدل خودرگرسيون برداري با پارامترهاي متغير در طول زمان (TVP-VAR) به بررسي انتقال نوسانات در 10 صنعت بزرگ بورس ايران طي دوره زماني 1388/07/19 تا 1401/07/12 مي‌پردازد. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه اولاً شاخص اتصالات كل 54 درصد است كه بيانگر سرريز قابل توجه نوسانات در بين تمامي بخش‌هاي اقتصادي بورس ايران است. ثانياً در ميان 10 بخش بزرگ بورسي، بخش‌هاي «سرمايه‌گذاري» و «فلزات اساسي» به عنوان انتقال‌دهندگان خالص ريسك‌ها عمل مي‌كنند در حالي‌كه صنايع «داروئي»، «توليد فرآورده‌هاي نفتي» و «سيمان»، مهم‌ترين دريافت‌كنندگان ريسك‌ها هستند. ثالثاً شواهد مؤيد وجود اثر تقدم-تأخر در شبكه مورد بررسي است. صنايع بسيار بزرگ در بازار سهام در نقش فرستندگان نوسانات به ساير بخش‌ها ظاهر مي‌شوند حال آنكه بخش‌هاي نسبتاً كوچك، سرريز معني‌داري بر بخش‌هاي بزرگ بورسي ندارند. نتايج اين مقاله مي‌تواند در ارائه پيشنهادهاي نظارتي و تنظيم‌گري براي سياستگذاران و مديريت ريسك براي سرمايه‌گذاران به‌كار گرفته شود.