واكاوي عوامل مؤثر بر زيست پذيري اقتصادي در فضاهاي ناكارآمد پيراشهري (مورد: كوي فاطميه شهر زنجان)

حاشيه‌نشيني پديده‌اي است كه نه‌تنها در ايران بلكه در كل جهان به‌عنوان معضلي مطرح مي‌گردد كه دولت‌ها تاكنون نتوانسته‌اند از آن رهايي يابند و براي حل آن چاره‌اي بينديشند. برنامه‌ريزي براي ارتقاي كيفيت زندگي در مناطق حاشيه‌اي و پيراشهري، نيازمند شناسايى عوامل مؤثر بر زيست‌پذيري در جوامع مختلف است. با عنايت به اينكه مؤلفه زيست‌پذيري، در سه بعد اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي، قابل‌بررسي است، بعد اقتصادي مهم‌ترين بعد تأثيرگذار بر كيفيت زندگي شهري و ارتقاي آن محسوب مي‌شود. ازاين‌رو، پژوهش حاضر با رويكرد توصيفي - تحليلي به بررسي وضعيت شاخص‌هاي اقتصادي مؤثر بر زيست‌پذيري مناطق پيراشهري زنجان مي‌پردازد. هدف اصلي اين تحقيق ارتقاي كيفيت زندگي و افزايش زيست‌پذيري اين نوع بافت‌هاست. در اين راستا، شاخص‌هاي مؤثر در بعد اقتصادي زيست‌پذيري پس از استخراج از ادبيات پژوهش‌هاي مرتبط و مصاحبه با خبرگان، با استفاده از تكنيك مدل‌سازي ساختاري تفسيري مورد تجزيه‌وتحليل قرار مي‌گيرد. بررسي وضعيت زيست‌پذيري اقتصادي با استفاده از نرم‌افزار ميك مك انجام مي‌پذيرد. نتايج پژوهش، نشان مي‌دهد شاخص‌هاي «درآمد مناسب و كافي»، «داشتن شغل مناسب»، «وضعيت امنيت شغلي»، «فرصت‌هاي شغلي مناسب» و «ميزان پس‌انداز» بيش‌ترين سهم را در زيست‌پذيري اقتصادي كوي فاطميه دارند. ازاين‌رو ارتقاي اين شاخص‌ها به دليل داشتن قدرت نفوذ و وابستگي بالا كه در اثر تغيير يافتن، كل سيستم را متأثر خواهند كرد؛ براي توسعه و افزايش زيست‌پذيري اين منطقه پيشنهاد مي‌گردد.