آسيب‌شناسي زيست پذيري شهري در حريم شهر تهران

امروزه يكي از چالش‌هاي پيش روي مديريت شهري در حريم شهر تهران، رشد شتابان سكونتگاه‌هاي پيراموني و گستردگي فضايي-كالبدي در اين محدوده‌هاست؛ به‌طوري‌كه نوعي ناپايداري و پيچيدگي عملكردي را در اين پهنه‌ها پديد آورده كه تداوم اين روند بر كيفيت زيست‌پذيري شهري در حريم تأثيرگذار است. بنابراين مديران و برنامه ريزان شهري مي‌توانند با آسيب‌شناسي زيست‌پذيري حريم كلان‌شهر تهران راهبردي جهت حفظ و صيانت از آن را ارائه نمايند. هدف از اين مقاله آسيب‌شناسي زيست‌پذيري شهري در حريم كلان‌شهر تهران است. روش آن توصيفي - تحليلي و از نوع كاربردي مي‌باشد. براي تجزيه‌وتحليل يافته‌ها از معادلات ساختاري PLS استفاده شد. در اين پژوهش از 5 مؤلفه و 46 شاخص استفاده گرديد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه كليه شاخص‌ها با يكديگر رابطه معناداري دارند. همچنين شاخص هاي اجتماعي – فرهنگي، خدماتي – زيربنايي و محيطي – اكولوژيكي داراي بيشترين اثرات كل و شاخص هاي اقتصادي و مديريتي داراي كمترين اثرات كل در آسيب‌شناسي زيست‌پذيري حريم كلان شهر تهران را در برمي‌گيرند. همچنين شاخص هاي خدماتي – زيربنايي اجتماعي – فرهنگي و مديريتي داراي بيشترين عملكرد سازه و شاخص هاي اقتصادي و محيطي – اكولوژيكي داراي كمترين عملكرد سازه در آسيب‌شناسي زيست‌پذيري حريم كلان شهر تهران را دارا مي باشند.