ارايه الگوي مفهومي سرمايه فكري از منظر نوآوري

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮔﺬر ﺟﻮاﻣﻊ از ﻋﺼﺮ ﺻﻨﻌﺖ و اﻃﻼﻋﺎت، اهميت موضوع سرمايه ﻓﻜﺮي در دﻧﻴﺎي ﺗﺠﺎرت، به عنوان چهارمين عامل توليد، كه در كنار زمين، نيروي كار و سرمايه مالي، محرك‏‏هاي خلق ارزش نامشهود را بهينه مي‏نمايد، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪه است. از اينرو توجه به موضوع سرمايه فكري و استفاده حداكثري از منابع انساني در اختيار شركت با توجه به رويكردهاي نوآورانه شركت‏ها ضروري مي‏باشد. هدف اين مقاله، تبيين مفاهيم نظري سرمايه فكري و نوآوري به همراه مدل‏‏هاي مفهومي مطرح درخصوص سرمايه فكري همچنين ارايه الگوي ساختاري سرمايه فكري با رويكرد ارتقاي نوآوري از ديدگاه خبرگان از طريق رويكرد پديدار شناسي براي اولين بار در ايران است. اين پژوهش از نوع پژوهش‏‏هاي كيفي و پارادايم آن از نوع تفسيري است كه به منظور بهره گيري از تجارب افراد درگير در اين حوزه موضوعي، از روش پژوهش كيفي و رويكرد پديدار شناسي در آن استفاده شده است. تحليل‏هاي پژوهش نيز با استفاده از تكنيك 7 مرحله اي كولايزي انجام شده است. نمونه پژوهش نيز شامل 12 نفر از خبرگان حوزه سرمايه فكري در ايران است كه از طريق تكنيك گلوله برفي انتخاب شده اند. با توجه به يافته‏هاي پژوهش، 36 مقوله اصلي در قالب 4 مضمون عمده، اجزاي الگوي پيشنهادي سرمايه فكري در ايران را تشكيل مي‏دهند كه خصوصيات گروه، هنجارهاي اجتماعي، تكنولوژي، سيستم‏هاي مالي، روابط با مشتري، روابط با رقبا، روابط شركت با اجتماع، خلاقيت، رضايت كاركنان از شغل و توانايي‏هاي يادگيري كاركنان از جمله مهمترين مقوله‏هاي اصلي در الگوي پيشنهادي است و شركت‏ها مي‏‏توانند با درنظر گرفتن اين مقوله ها، گام‏‏هاي موثري در جهت رونق پرداختن به سرمايه فكري با رويكرد نوآورانه بردارند.