بررسي الگوي خرابي پيش‌رونده در سازه‌هاي فضاكار گنبدي دولايه

مطالعه خرابي پيش‌رونده در سازه‌هاي فضاكار داراي اهميت زيادي مي باشد؛ چراكه اين سازه‌ها فاقد اعضاي غيرسازه‌اي مؤثر در سختي و مقاومت و نيز فاقد درجه نامعيني بالا بوده و خرابي در قسمتي از آن‌ها مي تواند باعث ايجاد خرابي پيش‌رونده و درنهايت خرابي كل سازه شود. لذا در اين مقاله به شناسايي رفتار و الگوي خرابي سازه‌هاي فضاكار از نوع گنبدي دولايه در برابر وقوع خرابي پيش‌رونده پرداخته مي شود. بدين منظور، يك سازه فضاكار گنبدي دولايه با ارتفاع 1.2 متر و شعاع دهانه 7 متر به صورت المان محدود مدل‌سازي شده و با انجام تحليل استاتيكي و ديناميكي غيرخطي تحت بارهاي ثقلي و حذف عضو، بروز خرابي پيش‌رونده و الگوي خرابي در آن بررسي شده است. صحت سنجي مدل‌سازي و نتايج، با استفاده از داده هاي آزمايشگاهي موجود در تحقيقات قبلي، انجام گرفته است. براساس تحليل هاي انجام شده، ملاحظه گرديد كه تحت بار ثقلي معمول حذف اعضاي كششي بروز خرابي پيش رونده را در پي نداشته و تنها حذف تعداد محدودي از اعضاي فشاري بحراني باعث بروز خرابي پيش رونده مي گردد. همچنين ملاحظه گرديد كه با افزايش بار ثقلي به 150% و بيش از آن، با حذف هر كدام از اعضا، خرابي پيش رونده در سازه ايجاد مي‌شود. در ارتباط با الگوي خرابي سازه ملاحظه شد كه بروز خرابي پيش رونده در نوار كناري گنبد متمركز بوده و مناطق مياني و مركزي گنبد را درگير نمي نمايد. اين در حالي است كه هر چه عضو فشاري حذف ‌شده به تاج گنبد مورد بررسي نزديك تر باشد، خرابي به وجود آمده پس از حذف عضو كلي تر خواهد بود.