ارزيابي كارايي مدل‌هاي دو متغيره در تعيين حساسيت‌پذيري‌ فرونشست آبخوان دشت كاشان

فرونشست زمين يكي از مهم ترين مشكلات محيط زيستي است كه بر كشاورزي و زيرساخت هاي شهري تأثير مي گذارد. لذا به‌منظور برنامه ريزي براي كاهش خطرات ناشي از فرونشست، شناسايي مناطق پرخطر و مستعد وقوع اين پديده در دشت هاي مختلف ايران ضروري است. هدف اصلي اين تحقيق، حساسيت پذيري فرونشست زمين در آبخوان كاشان با استفاده از روش هاي دمپستر- شفر، وزن دهي شواهد، آنتروپي شانون و نسبت فراواني است. براي انجام اين تحقيق از 14 عامل مؤثر بر وقوع فرونشست شامل ارتفاع، شيب، جهت شيب، انحناي سطح، فاصله از آبراهه، فاصله از گسل، فاصله از جاده، ليتولوژي، كاربري اراضي، انحناي طولي و عرضي، تغييرات سطح ايستابي، فاصله از معدن و تراكم چاه در سطح آبخوان استفاده شد. آنگاه پس از تعيين 108 موقعيت فرونشست و نيز 108 موقعيت عدم فرونشست در سطح آبخوان، اين نقاط به‌صورت تصادفي و به نسبت 30 و 70 درصد به­ترتيب به‌عنوان داده هاي اعتبارسنجي و داده هاي آزمون طبقه بندي شدند و براي ارزيابي هركدام از مدل ها از منحني تشخيص عملكرد نسبي (ROC) استفاده شد. نتايج نشان داد كه از بين روش هاي مورداستفاده بر اساس منحني ROC و ميزان AUC، روش نسبت فراواني (آموزش: 0/84 و اعتبارسنجي: 0/89) بهترين عملكرد را داشته است و به‌عنوان بهترين روش پيش بيني مناطق داراي حساسيت فرونشست در منطقه مطالعاتي معرفي مي شود. روش هاي آنتروپي شانون، دمپستر- شفر و وزن دهي شواهد نيز به ترتيب در رتبه هاي بعدي قرار گرفتند. نتايج اين تحقيق براي كاهش خسارات ناشي از وقوع فرونشست زمين و تعيين مناطق بالقوه فرونشست، قابل‌استفاده براي مديران استاني خواهد بود.