پديده موسوم به عشق مكتوم (كراش) در حقوق كيفري ايران

زمينه: كانال ها و صفحات مجازي موسوم به «كراش» به‌ويژه در ميان جوانان و دانشجويان ايراني درحال رواج است و اعضاي آن‌ها با بيان مشخصه هاي رمزآلود يك نفر از جنس مخالف و بدون نام ‌بردن از او يا درج چهره كامل يا واضح وي، تمايل خويش براي دوستي با او را ابراز مي كنند. مغايرت هاي پيدا و پنهان اين رفتارها با نظام ارزشي حاكم بر جامعه ايراني نگراني هايي را در ميان متوليان امر در دانشگاه ها و در سطح جامعه برانگيخته است؛ به‌گونه‌اي‌كه دستگاه هاي انتظامي و قضايي درحال ورود به اين موضوع و برخورد با كنشگران آن به‌ويژه ايجادكنندگان و مديران آن‌ها هستند. حادث بودن اين كُنش اجتماعي و نبود تجربه حقوقي و قضايي در نقد و قضاوت آن، نگارندگان را بر آن داشت تا پيش از صدور آراي متشتت و احتمالاً برخورد غيرحقوقي دستگاه هاي مذكور، در ساحت حاكميت «اصل قانوني‌ بودن جرم»، ميزان انطباق آن را با عناوين مجرمانه مختلف بررسي كنند.روش: روش اين تحقيق، توصيفي- تحليلي با بهره گيري از پژوهش ميداني است.يافته ها: رفتار اعضاي كانال‌ها و صفحات كراش با جرايم موضوع مواد 641 (مزاحمت تلفني) و 638 (تظاهر به فعل حرام) از كتاب تعزيرات قانون مجازات اسلامي انطباق دارد ولي - با وجود برخي اقتران ها - نمي توان آن ها را مصداقي از مواد 637 (رابطه نامشروع و اعمال منافي عفت)، 639 (ايجاد و اداره مركز فساد و فحشاء و تشويق به آن)،  130 (سردستگي گروه مجرمانه) و 142 (مسئوليت نيابتي) دانست. همچنين ايجادكنندگان، مديران و تبليغ كنندگان اين صفحات و كانال ها - با احراز همه شرايط- به ‌عنوان معاون جرايم پيش گفته قابل‌تعقيب كيفري هستند.