مقايسه امتيازخطر فرامينگهام با مدل بومي پيش‌بيني خطر بيماري قلبي عروقي در ساكنان كلانشهر مشهد در سال 1394

مقدمه و اهداف: بيماري هاي قلبي و عروقي علل عمده  مرگ و مير بزرگسالان در بسياري از كشورهاي در حال توسعه است. اين مطالعه به مقايسه تخمين خطر نسبي ده ساله حوادث قلبي عروقي با استفاده از معيارهاي فرامينگهام با مدل بومي پرداخته است. روش كار: اين مطالعه مقطعي مبتني برجمعيت، به روش نمونه گيري طبقه اي خوشه اي تصادفي، بر روي جمعيت بالغ (≥16 سال) شهرنشين مشهد انجام گرديد. اطلاعات شركت كنندگان براساس معيارهاي فرامينگهام جمع آوري و داده كاوي جهت طراحي الگوريتم درخت تصميم گيري با نرم افزار Rapidminer v5.3 و با متد cross-validation  ارزيابي شد. يافته ها: از 2978 نفر، (64/9%)1930 زن و (35/1%) 1041 مرد با ميانگين سني (14/7±43/5) حضور داشتند. تخمين سطح خطر ده ساله بيماري قلبي عروقي براساس معيارهاي فرامينگهام  77/8%  با خطر كم و 13/4% خطر متوسط و 8/8% خطر بالا برآاورد شد. در داده كاوي با استفاده از مدل درخت تصميم گيري، مدل شماره (1) با دقت 79/56%  نشان ميدهد كه مقادير پيش بيني سطوح خطر الگوريتم فرامينگهام نسبت به مقادير مشاهده شده در سطح كم خطر 95/24% و خطر متوسط90/8% و خطر بالا 33/13% تطابق داشت و مدل شماره (2) با دقت 82/78%، در سطح كم خطر 98/20% و خطر متوسط 0/42% و خطر بالا 53/01% تطابق داشته  است. نتيجه گيري: معيارهاي فرامينگهام در پيش بيني سطوح خطر متوسط و بالا در جمعيت مشهد كارآمد نيست و براساس مدل بومي، مهمترين عامل درپيش گويي خطر بيماري هاي قلبي و عروقي درجوانان مصرف سيگار و در بزرگسالي فشارخون بالا است.