موازنه سازي چارچوبي تحليلي براي تبيين رفتار سياست خارجي اسرائيل در برابر جمهوري اسلامي ايران در بازه زماني 2012 تا 2022

به‌دنبال لشگركشي ايالات متحده به افغانستان در 7 اكتبر2001 و تهاجم به عراق در20مارس2003 و حذف طالبان و صدام، جمهوري اسلامي ايران با اتكا به مولفه‌هايي نظير 1)ارتقاي روزافزون توان‌مندي‌هاي نظامي(بالأخص در بخش موشك و پهپاد)، 2)طراحي يك برنامه منطقه‌اي جهت حمايت از متحدان(محور مقاومت) و 3)پيگيري برنامه صلح‌آميز هسته‌اي، خود را در قامت يك قدرت منطقه‌اي مطرح ساخت. هم‌زمان اسرائيل تضعيف مولفه‌هاي قدرت جمهوري اسلامي ايران را در دستور كار خود قرار داد. بنابراين اين پژوهش در پي پاسخ به اين سوال اصلي كه «اسرائيل در بازه زماني 2012 تا 2022 از موازنه سازي در قبال جمهوري اسلامي ايران به‌عنوان يك رفتار سياست خارجي چه اهدافي را دنبال نموده است؟»، اين فرضيه را ارائه مي‌دهد كه «اسرائيل به‌واسطه موازنه‌سازي كه يك استراتژي يا رفتار دولتي است، مي‌كوشد در راستاي: 1)افزايش توان مندي‌هاي خود؛ و 2)تضعيف توان‌مندي‌هاي جمهوري اسلامي ايران به‌منظور الف)هم‌سطح(برابر) شدن با توان‌مندي‌هاي جمهوري اسلامي ايران و/يا ب)كسب طيف بهتري از نتايج گام بردارد». در اين راستا هفت شيوه موازنه‌سازي اسرائيل در برابر جمهوري اسلامي ايران شامل تشكيل ائتلاف منطقه‌اي(پيمان ابراهيم)، تلاش در راستاي تشكيل ائتلاف دفاع هوايي منطقه اي، ديپلماسي درهم‌تنيده، موازنه‌سازي نيابتي، استراتژي ايجاد شكاف‌[يا گوه‌‌اي]، ممانعت سرزميني و اقدام پنهان مورد بررسي قرار مي‌گيرد. هدف اين پژوهش استخراج يك الگوي منسجم به‌منظور تحليل رفتار سياست خارجي اسرائيل در بازه زماني 2012 تا 2022 مي‌باشد. از اين‌رو، در اين پژوهش مفهوم موازنه‌سازي به‌منظور تحليل رفتار سياست خارجي اسرائيل انتخاب گرديده است. اين پژوهش از نوع توصيفي-تحليلي مي‌باشد. داده هاي مربوطه از منابع وب‌محور(اينترنتي) و كتاب خانه‌اي استخراج و گردآوري گرديده است.