ارزيابي راهبردهاي جديد دريايي ايالات متحده آمريكا در برابر چين؛ مزيت‌ها و چالش‌ها

امروزه دو قدرت اصلي دريايي جهان، ايالات متحده آمريكا و جمهوري خلق چين هستند كه به پشتوانه راهبردها و تجهيزات نظامي خود وارد فرايند بيشينه‌سازي قدرت و موازنه‌سازي متقابل شده‌اند. مقامات آمريكا بر مبناي مفروضات رئاليسم تهاجمي بر اين باورند كه چين به پشتوانه قدرت اقتصادي خود درصدد ارتقاي قدرت نظامي خود به‌ويژه در حوزه دريا (انتقال از ثروت به قدرت) است. در اين راستا، سؤال اصلي مقاله اين است كه الزامات دريايي آمريكا و چين در عرصه قدرت‌افكني جهاني چيست‌ و از چه مختصات تئوريكي و عملياتي برخوردارند؟ مقاله حاضر با استناد به نظريه رئاليسم‌ تهاجمي و بهره‌گيري از ادبيات علوم استراتژيك/نظامي، اين فرضيه را مورد آزمون قرار مي‌دهد كه الزامات دريايي آمريكا براي قدرت‌افكني دريايي عليه چين دربرگيرنده‌ي ايده‌هاي راهبرديِ «قابليت‌ رزم مشترك» و «تفكر شاخه‌اي نظامي» است كه از يك شبكه واحد فرماندهي و كنترل در آرايش‌ نيروهاي نظامي هوايي، دريايي، زميني و بكارگيري تجهيزات عملياتي متناسب در مقابل چين برخوردار است. در مقابل، الزامات دريايي چين مبتني بر راهبرد «ضد دسترسي و ممانعت منطقه‌اي» با اين ايده مركزي است كه براي غلبه بر آمريكا به‌عنوان يك دشمن دور، بايستي با استفاده از تجهيزات مناسب تركيبي، از دسترسي و استقرار نيروهاي آن به صحنه درگيري در منطقه خودي يا مناطق پيراموني ممانعت به‌عمل آورد.