هدايت و كنترل يكپارچه كانال فراز موشك آشيانه ياب زمين به هوا با استفاده از كنترل عصبي بهينه

شكل مرسوم سيستم هدايت و كنترل موشك از سه زيرسيستم ناوبري، هدايت و كنترل تشكيل مي‌شود. وظيفه اين زير سيستم‌ها به ترتيب محاسبه مقدار انحراف وسيله هدايت‌شونده از مسير مطلوب، تعيين حركت يا شتاب مناسب براي جبران انحراف است. در روش‌هاي معمول طراحي سيستم هدايت و كنترل، هر يك از زيرسيستم‌هاي هدايت و كنترل به‌طور جداگانه و با فرض ايده‌آل بودن زيرسيستم ديگر طراحي مي‌شود. در رويكرد هدايت وكنترل يكپارچه، قانون هدايت به‌طور جداگانه توسعه يافته و با فرض ايده‌آل بودن خودخلبان آزموده مي‌شود. خودخلبان نيز به‌طور مستقل طراحي شده و با فرض ايده‌آل بودن قانون هدايت آزموده مي‌شود. اين مقاله به تشريح روند طراحي و شبيه‌سازي عملكرد كنترل‌كننده عصبي بهينه مي‌پردازد، كه به منظور هدايت موشك در يك مساله دو بعدي كمينه‌سازي زمان برخورد و فاصله تا هدف ايجاد شده است. در طراحي كنترل‌كننده عصبي بهينه، ابتدا نوع كلاسيك و معمول يك كنترل‌كننده عصبي بهينه شامل دو شبكه عصبي كم‌عمق شناساگر و كنترل‌كننده، طراحي شده و از طريق انجام شبيه‌سازي نشان داده شده است كه عملكرد اين كنترل‌كننده براي مسئله مورد بررسي مطلوب نيست. بنابراين با جايگزيني شبكه‌هاي كم‌عمق شناساگر و كنترل‌كننده، با نوع عميق و بهره‌گيري از مفاهيم يادگيري تقويتي، نتايج شبيه‌سازي‌هاي انجام شده بهبود عملكرد اين نوع كنترلر را نشان مي‌دهد. دراين تحقيق مدل يكپارچه موشك با تلفيقي از شبكه عصبي يادگيري عميق با الگوريتم‌هاي بهينه‌سازي انجام شده و‌ استفاده از كنترل شبكه عصبي و الگوريتم‌هاي بهينه‌سازي باعث افزايش دقت برخورد وكاهش زمان پرواز شد.