عنوان مقاله :
تحليل روايات تفسيري فريقين پيرامون مفهوم گريۀ آسمان و زمين در آيۀ 29 سوره دخان
عنوان به زبان ديگر :
فاقد عنوان لاتين
پديد آورندگان :
مير احمدي، عبداللّه دانشگاه خوارزمي - گروه علوم قرآن و حديث , نصيري نصرآبادي، فاطمه فاقد وابستگي سازماني
كليدواژه :
گريه بر امام حسين عليه السلام , گريه آسمان و زمين , روايات تفسيري , آيه 29 سوره دخان
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر به روش تحليل محتوا به بررسي روايات تفسيري فريقين درباره گريه آسمان و زمين ذيل آيه 29 سوره دخان پرداخته است. بر اساس اين روايات، آسمان و زمين در مرگ مؤمنان، پيامبران، صالحان، حضرت يحيي و امام حسين(ع) گريه مي‌كنند. در مقابل، براي موجودات خبيثي نيز چون فرعون گريه نكردند و اين نشان از حقارت آنهاست. با آنكه بر پايۀ آياتي كه به هدايت موجودات اشاره دارند، تمامي موجودات داراي شعور هستند. برخي از انديشمندان گريه موجودات فاقد شعور همچون آسمان و زمين را مشكل دانسته و آن را به گريۀ اهل آسمان‌ها و زمين توجيه كرده‌اند. برخي نيز آن را تعبيري كنايي شمرده‌اند. برخلاف تلقّي غير حقيقي بودن، روايات فراواني در منابع روايي فريقين به شكل مستفيض نقل شده كه بر اساس آنها، پس از شهادت امام حسين(ع) وقايعي همچون سرخي افق به هنگام طلوع و غروب خورشيد رخ داد. اين وقايع بر گريستن حقيقي اجزاي هستي به ويژه آسمان و زمين بر امام حسين(ع) اشاره دارند. در اين ميان، تمامي موارد بيان شده كه مفسران فريقين در مفهوم آيه ذكر كرده‌اند، به عنوان مصداق‌هاي براي گريه در آيه محسوب مي‌شود. هر چند گريۀ آسمان‌ها و زمين بر امام حسين(ع) مصداق اتمّ تلقي مي‌گردد.
چكيده لاتين :
فاقد چكيده لاتين
عنوان نشريه :
حديث و انديشه
