بهبود خصوصيات كمّي و كيفي گشنيز با استفاده از باكتري بومي حل ‌كننده روي و سولفات روي در شرايط گلخانه‌اي

اغلب كشاورزان به منظور افزايش محصول، از كودهاي شيميايي استفاده مي‌كنند كه اين كود‌ها علاوه بر نقش مثبت بر رشد گياه باعث آسيب به خاك و محيط زيست مي‌شوند. امروزه جهت جلوگيري از اين آلودگي‌ها و افزايش راندمان توليد محصولات كشاورزي مخصوصا گياهان دارويي، استفاده از كودهاي زيستي و بيولوژيكي به عنوان روش جايگزين مناسب براي كود‌هاي شيميايي معرفي شدند. گياه گشنيز (Coriandrum sativum L.) با توجه به تركيبات دارويي موجود در آن از اهميت زيادي برخوردار است. بنابراين مطالعه حاضر به صورت دو آزمايش مجزا انجام گرديد: آزمايش اول، ارزيابي روش‌هاي مختلف تلقيح با باكتري حل‌كننده عنصر روي (Burkholderia cepacia) كه در سه سطح شامل بدون تلقيح (شاهد)، بذرمال و خاك مصرف بودند. در آزمايش دوم نيز تأثير تيمار‌هاي مختلف كود سولفات روي به دو صورت محلول‌پاشي و خاك مصرف به همراه حضور و عدم حضور باكتري بر برخي صفات جوانه‌زني، رويشي و فيتوشيميايي گياه گشنيز مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج آزمايش اول نشان داد كه تلقيح با باكتري موجب افزايش معني‌دار صفات جوانه‌زني، صفات رويشي و رنگدانه‌هاي فتوسنتزي (116/72-3 درصد در تيمار بذرمال و 123-3/10 درصد در تيمار خاك مصرف بسته به نوع صفت) نسبت به شرايط عدم تلقيح شد و بين روش‌هاي تلقيح اختلاف آماري معني‌داري وجود نداشت.در آزمايش دوم نيز كاربرد باكتري B. cepacia به طور ميانگين موجب افزايش حداكثر درصد و سرعت سبزشدن، كلروفيل كل، مقدار فنل و فلاونوئيد در برگ، گاياكول و سوپراكسيدديسموتاز به ترتيب 5 / 16 ، 73 / 7 ، 94 / 3 ، 1 / 11 ، 92 / 3 ، 1 / 61 و 18 / 7 درصد نسبت به تيمار عدم تلقيح شد. همچنين، از ميان تيمارهاي سولفات روي مورد مطالعه در آزمايش دوم مي‌توان تيمار محلول‌پاشي 3 گرم در ليتر و خاك مصرف 5 ميلي‌گرم در كيلوگرم را به عنوان بهترين تيمارهاي براي افزايش كميّت و كيفيت گياه دارويي گشنيز پيشنهاد نمود.