تاثير بستر كشت بر خصوصيات رويشي گياه پپروميا در ديوار سبز داخلي

انتخاب بستر كاشت كارا و سبك، يكي از مهم ترين متغيرهاي تاثيرگذار بر عملكرد ديوارهاي سبز داخلي مي باشد. در راستاي توسعه پايدار فضاي سبز و استفاده از ضايعات آلي برگشت پذير در بستر كشت ديوار سبز داخلي، پژوهش حاضر با هدف ارزيابي پنج بستر كـشت مختلـف در نسبت هاي حجمي (60 به 40) شـامل: 1- مخلوط پيت ماس + پرليت، 2- بستر تركيبي (كمپوست پوسته برنج + ضايعات چاي + خاك برگ) + پرليت، 3- كمپوست پوسته برنج + پرليت، 4- كمپوست ضايعات چاي + پرليت، 5- كمپوست خاك برگ+ پرليت در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار بر خصوصيات رشد گياه زينتي پپروميا به اجرا در آمد. در اين پژوهش، صفات رويشي گياه و نيز خصوصيت هاي فيزيكوشيميايي بسترهاي كشت اندازه گيري شدند. تجزيه فيزيكوشيميايي بسترهاي تركيبي آزمايش نشان داد كه بستر تركيبي شماره 2 (كمپوست پوسته برنج + ضايعات چاي + خاك برگ) + پرليت درصد عناصر تغذيه اي فسفر و پتاسيم بالاتري در مقايسه با ديگر بسترهاي كشت دارا بود. نتايج تجزيه واريانس داده ها نشان داد كه بسترهاي مختلف كشت تاثير معني داري (01/0≥P) بر خصوصيات رشد گياه زينتي پپروميا داشتند؛ به طوري كه گياهان پپروميا پرورش يافته در بستر تركيبي شماره 2 نسبت به ديگر بسترهاي كشت عملكرد رويشي بهتري داشتند. در همين راستا، ميزان ماده خشك اندام هاي هوايي گياه پپروميا در بستر تركيبي شماره 2 نسبت به بستر كشت پوسته برنج رشد بيش از سه برابري از خود نشان داد كه علت اين امر را مي­توان به فراهمي بهتر عناصر غذايي در اين بستر نسبت داد. با توجه به نتايج بدست آمده در اين پژوهش، بستر تركيبي شماره 2، به دليل دارا بودن ويژگي هاي تغذيه اي مناسب، وزن كم بستر و هزينه پايين و فراواني اين ضايعات آلي در كارخانه هاي شمال كشور، مي تواند جايگزين مناسبي براي بسترهاي وارداتي نظير پيت و پايداري هر چه بيشتر فضاي سبز داخلي باشد.