اثر محلول‌پاشي برخي عناصر ريزمغذي بر رشد، زي‌توده و خصوصيات مورفولوژي و فيزيولوژي ريحان (Ocimum basilicum) در سه سيستم مختلف كشت

هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير محلول‌پاشي عناصر ريزمغذي بر رشد، زي‌توده و خصوصيات مورفو-فيزيولوژي ريحان (Ocimum basilicum) در سه سيستم مختلف كشت بود. اين مطالعه‌ در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح بلوك هاي كامل ﺗﺼﺎدفي انجام شد. سيستم هاي مختلف كشت (كشت در مزرعه، كشت در گلخانه خاكي و هيدروپونيك) به‌عنوان فاكتور اول و محلول‌پاشي برگي عناصر كم مصرف در شش سطح (شاهد يا بدون محلول‌پاشي و محلول‌پاشي آهن، روي، مس، منگنز و بور) به‌عنوان فاكتور دوم در نظر گرفته شدند. گياهان مزرعه‌‌ داراي قطر طوقه، تعداد گره، تعداد برگ، وزن خشك ساقه، تعداد شاخه جانبي و ميزان كاروتنوييد بالاتري بودند. با اين حال، در سيستم هيدروپونيك گياهان از ارتفاع بوته، طول ميانگره، وزن تر بوته، وزن خشك بوته، سطح برگ، ميزان كلروفيل، هدايت روزنه‌اي و فتوسنتز بيش‌تري برخوردار بودند. كاربرد روي منجر به حصول بيشترين وزن خشك برگ گرديد. در كشت مزرعه، بيشترين ارتفاع بوته، طول ميانگره، قطر طوقه، تعداد شاخه جانبي، سطح برگ و وزن خشك ساقه در محلول‌پاشي آهن مشاهده شد. در كشت خاكي گلخانه، بيشترين ارتفاع بوته و طول ميانگره با كاربرد بور و آهن به‌دست آمد. در كشت هيدروپونيك نيز بالاترين ارتفاع و طول ميانگره با كاربرد بور به‌دست آمد. بيشترين ميزان فتوسنتز و هدايت روزنه‌اي در كشت مزرعه‌اي و كشت خاكي گلخانه با محلول‌پاشي آهن، و در كشت هيدروپونيك با محلول‌پاشي مس و آهن مشاهده شد. در مجموع، گياهان ريحان در مزرعه نه تنها عملكرد كمتري داشتند بلكه حالت خشبي بوته‌ها كيفيت خوراكي آن‌ها را به عنوان سبزي كاهش داد.