افزايش مجموع گذردهي و به صفر رساندن رد درخواست در يك شبكه سلولي

تضمين كيفيت ارائه سرويس هاي از راه دور در شبكه هاي سلولي، نيازمند توجه به معيارهاي مهمي مانند گذردهي، مصرف توان و تداخل در اين شبكه هاست. از آنجاييكه هميشه محدوديت در توان ارسال چه از نظر محدوديت هاي سخت افزاري و باتري و چه از نظر قوانين رگولاتوري در دنياي واقعي وجود دارند، در اين مقاله يك چارچوب براي بهينه ساختن اين معيارها با فرض محدوديت توان ارسال گره هاي متحرك در يك شبكه سلولي بي سيم ارائه مي گردد.. براي ارائه اين چارچوب، ابتدا بعد از مطالعه روش هاي موجود و مقايسه معايب و مزاياي آنها، يك ايده جديد مطرح شد و بعداز اثبات فرمولي اين ايده، مراحل شبيه سازي آن در نرم افزار متلب انجام گرديد. روش هايي كه تاكنون ارائه شده بودند، يا با فرض نامحدود بودن توان ارسال، گذردهي را افزايش مي دادند و يا باعث عدم دستيابي برخي از گره ها به سرويس ارتباطي مي شدند. نتايج حاصل از شبيه سازي نشان مي دهد كه الگوريتم پيشنهادي، علاوه بر افزايش 27 درصدي گذردهي، مصرف توان گره هاي متحرك در شبكه را هم به يك چهارم كاهش مي دهد و همچنين به شكلي عمل ميكند تا هيچ گره اي، سرويس ارتباطي خود را از دست ندهد.