نقد ساختارهاي اجتماعي در داستان‌نويسي زنان (1311- 1289‌)

هم‌زمان با انتشار مطبوعات زنان از سال 1289 شمسي، شرايطي فراهم شد تا زنان بتوانند علاوه بر نقد بيشتر ساختارهاي اجتماعي از زبانِ جديد مانند شعر و داستان نيز براي طرح ديدگاه‌هاي خود استفاده نمايند. پژوهش پيش‌رو كه به روش كيفي، با استفاده از فن تحليل محتوا و با تأكيد شاخص بر روي متون داستانيِ مندرج در مطبوعات زن‌نگار منتشر شده در فاصلۀ سال‌هاي 1289 (سال انتشار نخستين روزنامۀ زنان) تا سال 1311 (سال آخر انتشار جريدۀ عالم نسوان) گردآوري شده در تلاش است تا به اين پرسش پاسخ دهد كه زنان در مكتوبات داستانيِ خود به طرح چه موضوعاتي پرداخته‌اند؟ مهم‌ترين خواستۀ آنان چه بوده و چه چيزي را به عنوان اصلي‌ترين عامل انقياد زنان معرفي كرده‌اند؟ برشماري كامل و غيرگزينشي جرايد زن‌نگار در دورۀ مورد بحث، شامل 167 شمارۀ نشريات زن‌نگار برابر با 4401 (چهار هزار و چهارصد و يك) برگ مطبوعاتي نشان مي‌دهد در 67 داستان زن‌نويس منتشر شده در اوراق مطبوعاتيِ زنان در فاصلۀ سال‌هاي 1289 تا سال 1311 شمسي، موضوع محوري اين متون داستاني: حقوق زنان در امر ازدواج- زندگي و طلاق، نقد ازدواج اجباري، ازدواج زودهنگام (كودك همسري) و نقد تعدد زوجات مي‌باشد. همچنين رفتار مادران نادان اصلي‌ترين عامل تيره‌بختي زنان معرفي شده است.