جايگاه هنر مقدس در تربيت عصر نوين

در دوراني كه چهره عالم تك‌بعدي تصوير شده، نگرش‌هاي مادي‌گرايانه پرورش يافته و موجب تقدس‌زدايي از عالم گشته است، همچنين ديني كه طريق صحيح زيستن را مي‌آموزد، اكنون در شرايط مدرنيته جلوه‌اي‌ غيرجذاب به خود گرفته است، سنت‌گرايي درصدد است چهره حقيقي از عالم را به‌واسطه هنر بنماياند و حقايق دين را كه به تاريكي گراييده‌اند احيا كند. پژوهش حاضر اين پرسش ها را بررسي مي كند: در حالي‌كه در شرايط جامعه مدرن كه بيشتر شئون آن، از جمله تعليم‌وتربيت و هنر، برآمده و متأثر از ارزش‌هاي مدرن است، انديشه و عمل سنت‌گرايي به چه دلائلي بايد احيا شود؟ سنت‌گرايي چه اهداف و روش هاي تربيتي را پيش روي ما مي نهد؟ روش پژوهش، استنتاج و استنباط از محتواي آثار سنت‌گرايي است. هدف‌هاي تربيتي برگرفته از سنت‌گرايي به شرح زير قابل بيان هستند: رفع شكاف‌هاي دروني، هماهنگي و تعادل جهان بيرون و درون، بازيابي كاركرد صحيح ابعاد وجودي، پرورش اخلاق مابعدالطبيعي، بازگرداندن حس تقدس به اشياء، تعالي از درون، و صلح با خويشتن. در خصوص روش هاي تربيتي اين موارد قابل ذكرند: آموزش چگونگي تفكر و در نتيجه تغيير در پندار، گفتار و رفتار؛ تعليم حكمت؛ باطني‌گري، نيايش و استفاده از ابزار هنري. از نتايج پژوهش مي‌توان به موارد ذيل اشاره كرد: رهايي از تزاحم آراء و آمال و تفرقه افكار و در نتيجه رهايي از بي‌هويتي؛ جلب و جذب نظر انسان به مراتب و لايه‌هاي زيبايي‌هاي عالم؛ ارائه تفسيري زيباتر از دين؛ بيان و انتقال حقيقت يا انعكاس قدسي؛ فراخوان به وحدت؛ شكل‌گيري شاكله قدسي.