بررسي تغييرات مرفولوژيكي سلول هاي كشت داده شده ي كبدي در معرض آلاينده ي بنزوآلفاپايرن در ماهي هامور معمولي (Epinephelus coioides)

كبد يكي از مهم ترين اندام هاي بدن جانوران محسوب مي شود كه به عنوان اندام سم زدا و پالايشگر سموم بدن شناخته مي شود و در اغلب مطالعات توكسيكولوژيك به عنوان اندام هدف مورد استفاده قرار مي گيرد. براي انجام اين مطالعه، از 8 عدد ماهي هامور معمولي نابالغ (نر و ماده به تعداد مساوي) استفاده شد. سپس ماهي بيهوش و سر آن ها از بدن جدا شد. بدن ماهي توسط الكل اتانول 70% ضدعفوني و پس از جدا كردن بافت كبد، به قطعات ريز تقسيم و توسط آنزيم كلاژناز تيپ 4 هضم شدند. سلول هاي كبدي به مدت 2 هفته در دماي c °30 و ميزان 20% (FBS: Fetal bovine serum) به همراه ITS (Insulin- transferin- selenium)  كشت داده شدند، سپس دوزهاي آلودگي (µM 100، µM 100*2 ،µM100*3) به نمونه ها اضافه و در زمان هاي صفر، 6، 12 و 24 ساعت مطالعه شدند. مرفولوژي سلول ها توسط ميكروسكوپ معكوس و درصد بقا توسط سنجش MTT (Methyl thiazolyl tetrazolium: متيل تيازول تترازوليوم) ارزيابي گرديد. آناليز مرفولوژي نشان داد كه دوز 100µm موجب القا 50 درصد مرگ سلولي مي شود و به كارگيري غلظت هاي پايين آلاينده بنزوآلفاپايرن طي تيمار 24 ساعت اثر مهار تكثير وابسته به دوز و زمان داشته و در دوزهاي بالاتر باعث ليز شدن سلول ها و نكروزيس مي شود.