بررسي عوامل مؤثر بر وقوع و شدت تصادفات جلو به عقب مبتني بر مدل رگرسيون لجستيك

زمينه و هدف: تصادفات جلوبه عقب از مهم ترين تصادفات در راه هاي شهري مي باشد. شناخت و بررسي عوامل مؤثر بر وقوع تصادفات جلوبه عقب مي تواند يك اقدام اساسي براي كاهش وقوع اين نوع تصادفات گردد. بنابراين، هدف پژوهش حاضر شناسايي عوامل مؤثر بر وقوع تصادفات جلو ‌به ‌عقب در منطقه 9 تهران مبتني بر تحليل توصيفي داده هاي تصادفات  سپس، از مدل رگرسيون لجستيك براي شناسايي و پيش بيني شدت تصادفات جلوبه‌عقب استفاده مي شود.روش : پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي- تحليلي است كه از داده‌هاي تصادفات منطقه 9 راهور تهران براي 3 سال با هدف بررسي عوامل مؤثر بر وقوع تصادفات جلو‌به‌عقب از مدل رگرسيون لجستيك استفاده مي شود و سپس با اطمينان 95 درصد تأثير عوامل مؤثر بر وقوع تصادفات جلو‌به‌عقب برآورد مي گردد. در نهايت با استفاده از آزمون هاي آماري برازش و پزودو به صحت سنجي مدل در بررسي عوامل مؤثر بر وقوع تصادفات و پيش‌بيني شدت تصادفات پرداخته مي شود.يافته‌ها: يافته هاي اين تحقيق نشان داد كه جنسيت، سن (بازه سني 18 تا 60 سالگي)، تحصيلات (ديپلم و پايين‌تر،كارشناسي ارشد و بالاتر)، وضعيت روشنايي، وضعيت آب‌وهوا (هواي صاف)، سطح خشك راه، زمان (صبح ، عصر، شب)، عدم توجه به جلو، عدم رعايت فاصله طولي، تخطي از سرعت مطمئنه و مصرف مشروبات الكلي تأثير معني داري بر وقوع تصادفات جلو‌به‌عقب دارد.نتيجه گيري:. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه عوامل انساني، وسيله نقليه، محيطي و راه نقش به سزايي در تصادفات جلو و عقب دارند. همچنين دقت كل پيش بيني مدل براي شدت وقوع تصادفات جلوبه‌عقب برابر 90.50 درصد مي باشد. براساس نتايج  پژوهش حاضر راهكارهاي ايمني در جلوگيري از تصادفات جلوبه‌عقب عبارت اند از: آموزش مستمر و فرهنگ سازي رانندگان مبتني قالب پوستر، رانندگي با سرعت مطمئنه، رعايت فاصله طولي مناسب، توجه كافي به جلو، افزايش تيم هاي گشتي و استقرار دوربين كنترل سرعت توسط پليس راهنمايي و رانندگي در معابر بزرگراهي براي كاهش تصادفات جلوبه‌عقب ضروري است.