مطالعه تجربه زيسته كارآموزان دوره مهارت ‎آموزي معلمي دانشگاه فرهنگيان قم

اين مقاله به واكاوي تجربه زيسته كارآموزان دوره مهارت‎آموزي دانشگاه فرهنگيان قم اختصاص دارد. دوره كارآموزي براي نخستين بار در سال 1394 به عنوان بخشي از برنامه‎هاي تربيت معلم ايران تدوين و اجرا گرديد. كساني تحت پوشش اين برنامه قرار مي‎گيرند كه تحصيلات دانشگاهي خود را در مؤسسات آموزش عالي ديگر به اتمام رسانده‎اند و از طريق آزمون استخدامي براي حرفه معلمي پذيرش شده‎اند. اين اشخاص دست‎كم داراي تحصيلات كارشناسي هستند و انتظار است دوره مهارت‎آموزي بتواند آنان را براي اشتغال به معلمي در مدارس كشور آماده كند. بررسي به شيوه پديدارشناسي توصيفي و با نمونه‎گيري متجانس به انجام رسيد و اطلاعات به وسيله مصاحبه نيمه‎ساختاريافته جمع‎آوري شد. تحليل اطلاعات نشان مي‎دهد كه «برنامه كارآموزي» با انحراف گسترده از برنامه مقرر اجرا شده و آنچه انجام گرفته شكل ناقصي از «كارورزي دوره كارشناسي» مي‌باشد كه به اين دوره تعميم يافته است. فارغ از اينكه اين موضوع به نظريه «فريب» مربوط باشد يا «رقيب» يا «تعميم»؛ آنچه به وقوع پيوسته است سببي براي كاهش سرمايه اجتماعي دانشگاه‌ها و زمينه‏ساز زيان جبران‎ناپذير براي منابع انساني مدرسه‏اي كشور است.