فراواني و تنوع ماكروزئوپلانكتون‌‌هاي خليج فارس در آبهاي ساحلي استان‌‌هاي خوزستان و بوشهر

با توجه به اهميت ماكروزئوپلانكتون‌‌ها در زنجيره غذايي دريايي اين مطالعه با هدف بررسي تعيين فراواني و تنوع ماكروزئوپلانكتون‌‌ها در آبهاي ساحلي دو استان خوزستان و بوشهر در فصل زمستان 1399 صورت گرفت. بدين منظور، نمونه‌برداري از 11 ايستگاه با استفاده از تور پلانكتون‌‌گيري با اندازه چشمه 300 ميكرومتر مجهز به فلومتر در در يك سوم وسط دهانه تور بين مركز و لبه تور صورت گرفت. در مجموع، 5/85±2537/509 تعداد در مترمكعب ماكروزئوپلانكتون‌‌ متعلق به 51 گونه، 27 جنس، 29 خانواده، 13 راسته، 12 رده و 5 شاخه از زئوپلانكتون‌‌ها شناسايي و شمارش گرديد. شاخه بندپايان در هر دو استان خوزستان و بوشهر به‌ترتيب با 99/56 و 98/91 درصد بيشترين درصد فراواني را به‌خود اختصاص داد. اختلاف معني‌‌داري از نظر فراواني و تنوع ماكروزئوپلانكتون‌‌ها بين آبهاي ساحلي دو استان مورد مطالعه مشاهده نگرديد (p 0.05) كه مي‌‌تواند ناشي از شباهت ويژگي‌هاي مناطق مورد نمونه‌برداري و همگني محيط باشد. اما بين ايستگاه‌‌هاي مورد بررسي در هر استان اختلاف معني‌‌داري از نظر فراواني ماكروزئوپلانكتون‌ها ديده شد (p 0.05)كه ناشي از تأثير شرايط محيطي و تغذيه‌‌اي است. كمتر بودن ميزان شاخص‌هاي تنوع شانون و مارگالف در استان خوزستان مي‌‌تواند ناشي از وجود استرس بيشتر در اين منطقه باشد. بنابراين، انجام پايش‌‌هاي متوالي مستمر در چهار فصل از سال و اندازه‌‌گيري فاكتورهاي محيطي و ميزان آلاينده‌‌ها جهت تعيين مهم‌ترين عامل ايجاد استرس در آبهاي ساحلي استان‌هاي خوزستان و بوشهر ضروري است.