اثربخشي آموزش اميد درماني شناختي بر احساس شرم و گناه زنان شهر گرمسار

مقدمه:احساس شرم و گناه دو هيجان منفي است كه به نظر مي رسد روبرو شدن با اين هيجانات براي زنان، به دليل عوامل فرهنگي غير قابل اجتناب مي‌باشد و لازم است تدابيري براي كاهش اين هيجانات انديشيده شود. بر همين اساس پژوهش حاضر، با هدف بررسي اثربخشي آموزش اميد درماني شناختي بر احساس شرم و گناه زنان انجام شد. روش: در ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ از ﻃﺮح ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن-ﭘﺲ آزﻣﻮن ﺗﮏ ﮔﺮوﻫﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﭘﮋوﻫﺶ، زﻧﺎن ﺷﻬﺮ ﮔﺮﻣﺴﺎر در ﺳﺎل 1400 ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺪاﻗﻞ 5 ﺳﺎل ﺳﺎﺑﻘﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮك داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧﯿﺰ ﺗﻌﺪاد 30 ﻧﻔﺮ ﺑﻮد. روش ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮي در دسترس، ﺑﺼﻮرت داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪ. ﮔﺮوه ﻣﻮردآزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﺪت دو ﻣﺎه ﺑﻪ ﺻﻮرت آﻧﻼﯾﻦ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﻣﯿﺪ درﻣﺎﻧﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ را درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮد. اﺑﺰار ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﯿﺰ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﺮم و ﮔﻨﺎه ﻣﺎرﺷﺎل، ﺳﺎﻓﺘﺰ و ﺗﺎﻧﮕﻨﯽ (1994) بود. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: روش ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎ، ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﻐﯿﺮه ﺑﻮد. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﯿﻦ ﻧﻤﺮات ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن و ﭘﺲ آزﻣﻮن ﮔﺮوه در ﺳﻄﺢ 0/01 وﺟﻮد دارد. نتيجه‌گيري: ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻣﯽ توان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ اﻣﯿﺪ درﻣﺎﻧﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺑﺎ ﺗﮑﻨﯿﮏ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ اﻫﺠﺎﻧﺎت ﻣﻨﻔﯽ ﺷﺪه، در ﻧﻬﺎﯾﺖ اﺣﺴﺎس ﺷﺮم و ﮔﻨﺎه زﻧﺎن را ﮐﺎﻫﺶ دﻫﺪ.