بررسي و برازش مدل اثرگذاري مسئوليت‌پذيري اجتماعي بانوان بر تحقق شاخص‌هاي توسعه پايدار در سازمان‌هاي ورزشي

مقدمه: مسئوليت‌پذيري اغلب به نوعي ارتباط بين افراد و محيط كار آنها مربوط مي‌شود. هدف از اين مطالعه ارائه مدل اثرگذاري مسئوليت‌پذيري اجتماعي بانوان بر توسعه پايدار در سازمان‌هاي ورزشي است. فرضيه اصلي پژوهش، وجود رابطه معني‌دار ميان مسئوليت‌پذيري اجتماعي بانوان و تحقق اهداف توسعه پايدار در سازمان مي‌باشد. روش: اين پژوهش از نوع پژوهش هاي توصيفي- پيمايشي است كه به لحاظ اجرايي، كاربردي و از لحاظ زمان حال‌نگر است. 240 نفر از بانوان پرسنل در مجموعه‌هاي ورزشي به سؤالات پرسشنامه‌هاي استاندارد مسئوليت‌پذيري اجتماعي كارول (1991) و توسعه پايدار رضايي (1396) كه داراي پايايي مناسب (آلفاي كرونباخ 0/81) بود، به صورت داوطلبانه پاسخ دادند. براي بررسي روابط بين متغيرها از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري (AMOS) بهره‌گيري شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه بار عاملي تعهد اجتماعي (0/78) بالاتر از بقيه ابعاد بود و پس از آن ابعاد تعهد اخلاقي با 0/64، تعهد اقتصادي با 0/51 و تعهد قانوني با 0/44 قرار دارند. همچنين، مسئوليت‌پذيري اجتماعي بانوان مي‌تواند منجر به تحقق توسعه پايدار در سازمانهاي ورزشي گردد. چرا كه از بار عاملي 0/67 برخوردار است. در نتيجه تمامي فرضيه‌هاي پژوهش تاييد مي‌شود و با توجه به آنكه RMSEA معادل 2/150 مي‌باشد، مدل نهايي از برازش كافي برخوردار است. بحث و نتيجه گيري: پيشنهاد مي‌شود كه بانوان شاغل با مقوله مسئوليت‌پذيري و ابعاد آن آشنا شوند، تعهد و پاسخگويي خود را افزايش و زمينه توسعه روزافزون مسئوليت اجتماعي خود را فراهم نمايند.