مدل معادلات ساختاري تنظيم هيجان و آمادگي به اعتياد در آسيبهاي اجتماعي با نقش ميانجي‌گري ابعاد معنويت

هدف: هدف اين پژوهش، مدل معادلات ساختاري تنظيم هيجان و آمادگي به اعتياد در آسيبهاي اجتماعي با نقش ميانجي‌گري ابعاد معنويت بود. روش: روش پژوهش از نوع رگرسيون و به طور خاص، مدل معادلات ساختاري است. جامعۀ آماري پژوهش، دانشجويان دانشگاههاي تهران بودند كه از آن، نمونه‌اي با حجم 410 نفر انتخاب شد. براي جمع‌آوري داده‌ها نيز از پرسشنامۀ معنويت، مقياس آمادگي به اعتياد، مقياس دشواري در تنظيم هيجان و مقياس كوتاه رفتارهاي پرخطر جوانان استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه مدل تبيين آسيبهاي اجتماعي بر اساس دشواري تنظيم هيجان و آمادگي به اعتياد با نقش ميانجي‌گري معنويت، از برازش مطلوبي برخوردار است. همچنين رابطۀ بين دشواري تنظيم هيجان و رفتارهاي پرخطر و آمادگي به اعتياد و رفتارهاي پرخطر، از طريق معنويت معنادار است؛ زيرا سطح معناداري مربوط به آزمون سوبل در هر دو از 0/05 كمتر است (P 0.01) . نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پيشنهاد مي‌شود گروه‌درماني و آموزشهاي گروهي در حوزۀ معنويت و روان‌شناسي دين انجام شود تا ارتقاي ابعاد معنوي، عامل محافظت‌كننده و پيشگيرانه‌اي براي آسيبهاي اجتماعي يا رفتارهاي پرخطر باشد.