كليدواژه :
زبان‌هاي سامي , عهد عتيق , ترجمه‌هاي فاسي تورات , ترجمۀ قديم ويليام گِلِن , ترجمۀ پيروز سيار
چكيده فارسي :
مقالۀ حاضر به بررسي دو ترجمه از عهد عتيق در پرتو متن اصلي آن، زبان عبري متمركز است. شواهد مورد مطالعه در چهار بخش، به ترتيب به امتيازهاي ترجمۀ قديم و ترجمۀ سيار، سپس نقاط ضعف آنها مي‌پردازد.
پژوهش حاضر به اين نتيجه رهنمون شده است كه زبان اصلي تورات، هماره از زبان مقصد فراتر مي‌باشد، و مخاطب فني همواره براي دريافت ظرائف متن، ناگزير از مراجعه به چندين ترجمه است؛ چه اينكه اساسا در مورد متون كلاسيك و فاخر ترجمه‌ها چون آينه‌هاي شكسته عمل مي‌كنند. از اينرو، در جامعۀ علمي فارسي زبان مخصوصا در پژوهش‌هاي تطبيقي صرفا با اتكا به يك ترجمه، نمي‌توان از سوء فهم و برداشت‌هاي نااستوار ايمن بود.
