بررسي نقش مرگ و مير جوانان بر تفاوت‌هاي اميد زندگي در استان‌هاي ايران در سال 1395

مقدمه: با توجه به تأثير مهم مرگ‌هاي سنين جواني بر اميد زندگي در بدو تولد و همچنين، تفاوت‌هاي چشمگير چنين مرگ ‌و ميرهايي در سطح استاني، در پژوهش حاضر سعي شد تا پس از برآورد اميد زندگي در سطح ملي و استاني، تأثير مرگ ‌و مير جوانان در تفاوت‌هاي موجود در اميد زندگي استان‌هاي ايران در سال 1395 مورد بررسي قرار گيرد. روش‌ها: داده‌هاي مرگ ‌و مير در سطح ملي و استاني بر حسب سن و جنسيت از سازمان ثبت احوال كشور اخذ گرديد. پس از تصحيح كم ثبتي داده‌ها، با استفاده از تكنيك جدول عمر استاندارد، اميد زندگي در بدو تولد در سطح كشور و استان در سال 1395 با استفاده از نرم‌افزار MORTPAK برآورد شد. سپس نقش فوت‌هاي سنين 15 تا 34 سال در تفاوت‌هاي اميد زندگي استان‌هاي كشور با كاربرد روش تجزيه آرياگا و در محيط Excel مورد محاسبه قرار گرفت. يافته‌ها: استان سيستان و بلوچستان هم در سطح مردان و هم زنان، پايين‌ترين سطح اميد زندگي در بدو تولد و استان‌هاي البرز و اصفهان بالاترين رقم اميد زندگي را در كشور داشتند. مرگ و مير سنين جواني بيشترين تأثير را بر پايين بودن اميد زندگي مردان و زنان استان سيستان و بلوچستان نشان داد و به ترتيب 2 و 2/5 سال از تفاوت اميد زندگي مردان و زنان اين استان در مقايسه با كل كشور به موجب اين عامل بوده است. از طرف ديگر، استان‌هاي اردبيل و سمنان در سطح مردان و استان‌هاي سمنان و قم در سطح زنان، بيشترين نقش مثبت را از مرگ و مير جوانان در مقايسه با كل كشور به خود اختصاص دادند. نتيجه‌گيري: برنامه‌ريزي جهت كاهش مرگ و مير جوانان در استان‌هاي كمتر توسعه يافته و با سطح اميد زندگي پايين‌تر، از طريق توزيع عادلانه‌تر امكانات بهداشتي و رفاهي، ضمن كاهش تفاوت‌هاي استاني اميد زندگي، به بهبود اميد زندگي در سطح ملي كمك مي‌كند.