بررسي نقش سرسختي رواني و گرايش به ورزش در پيش‌بيني اضطراب سلامتي در دوره همه‌گيري COVID-19

مقدمه: با توجه به وضعيت پاندمي بيماري كرونا كه تمام جنبه‌هاي مهم اقتصادي، سياسي و اجتماعي را تحت تأثير قرار داده است، بحث آثار روان‌شناختي اين بيماري بر بهداشت روان افراد در سطوح مختلف جامعه اهميت بسزايي دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي نقش سرسختي رواني و گرايش به ورزش در پيش‌بيني اضطراب سلامتي در دوره همه‌گيري COVID-19 بود. روش‌ها: اين مطالعه از نوع همبستگي بود و به روش تحليلي مقطعي بر روي كليه شهروندان شهر خرم‌آباد در سال 1399 انجام گرديد. 352 نفر به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسش‌نامه‌ سرسختي رواني (Ahvaz Hardiness Inventory يا AHI) كيامرثي و همكاران، پرسش‌نامه‌ گرايش به ورزش زرنديه و مقياس اضطراب سلامتي (Health Anxiety Inventory يا HAI) Salkovskis و همكاران بود. داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگي Pearson و تحليل رگرسيون گام به گام در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته‌ها: همبستگي منفي و معني‌داري بين سرسختي رواني (0/574 = r) و گرايش به ورزش (0/407 = r) با اضطراب سلامتي وجود داشت (0/01 P). يافته‌هاي حاصل از تحليل رگرسيون چندگانه به روش گام به گام نيز نشان داد كه متغيرهاي سرسختي رواني (0/318 = P 0/01 β) و گرايش به ورزش (0/460 = P 0/001 β) پيش‌بيني‌ كننده معني‌داري براي اضطراب سلامتي بودند. نتيجه‌گيري: با توجه به اهميت نقش سرسختي رواني و گرايش به ورزش در پيش‌بيني اضطراب سلامتي، مي‌توان با تقويت سرسختي رواني و همچنين، پر نمودن اوقات فراغت با فعاليت‌هاي مختلف ورزشي، گام مؤثري در زمينه كاهش اضطراب سلامتي در دوران همه‌گيري COVID-19 برداشت.