تبيين تجارب عدم تمايل به واكسيناسيون كوويد 19 در جمعيت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي زاهدان، يك مطالعه كيفي

زمينه و هدف: بيماري كوويد 19 به يك معضل جهاني تبديل شده است و پيشگيري از طريق واكسيناسيون سبب كاهش خسارت‌ها و تلفات انساني در زمان بروز رخداد مي‌شود. درك عوامل مؤثر بر پذيرش واكسيناسيون و شناسايي موانع و تسهيل تصميم‌گيري‌ها در زمينه واكسيناسيون از جنبه‌هاي مهم طراحي استراتژي‌هاي مؤثر براي بهبود ميزان پوشش واكسيناسيون در بين مردم اين استان است. لذا هدف از اين مطالعه تبيين تجارب عدم تمايل به واكسيناسيون كوويد 19 در جمعيت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي زاهدان مي باشد. روش تحقيق: اين مطالعه از نوع كيفي به روش قراردادي مي‌باشد كه با هدف كاربردي در سال 1400 انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل تمام افرادي بودند كه از تزريق واكسن كرونا امتناع كرده‌اند. روش جمع‏آوري داده‏ها، مصاحبه نيمه‏ ساختاريافته، بر اساس راهنماي مصاحبه بود. روش نمونه‌گيري مبتني بر هدف تا اشباع داده‌ها بود. يافته‌ها: در اين پژوهش 40 نفر از افرادي كه تمايلي به تزريق واكسن نداشتند، مورد مصاحبه قرار گرفتند. در تحليل مصاحبه‌هاي صورت‌گرفته با مشاركت‌كنندگان، در نهايت در مرحله كد‌گذاري تعداد 15 طبقه فرعي و 5 طبقه اصلي (باورهاي كليشه‌اي، دريافت اطلاعات بازدارنده، محدوديت‌هاي جسمي و سليقه‌اي، كمبود امكانات و خدمات، كوتاهي دستگاه‌هاي تصميم‌گيرنده) استخراج شد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج مطالعه سواد سلامت پايين و كم‌اهميت شمردن واكسيناسيون عامل اصلي در عدم تمايل به واكسيناسيون كوويد 19 مي‌باشد و براي رفع اين موضوع سياست‌هاي كلاني در امر آموزش بايد تدوين گردد. توجه به اعتقادات مذهبي و جنبه‌هاي تقدير‌گرايي در كنار گروه‌هاي سني بالاتر و افراد با وضعيت اقتصادي و اجتماعي بالاتر مي‌تواند در برنامه‌ريزي‌هاي آتي سياست‌گذاران سلامت در زمينه واكسن كوويد به‌طور خاص مد‌نظر قرار گيرد.