شيوع پرفشاري خون و عوامل خطر آن در استان خراسان جنوبي در سال‌هاي 1395 و 1400

زمينه و هدف: امروزه با‌‌توجه به تغيير سبك‌زندگي و گذار اپيدميولوژيك،‌ بيماري‌هاي غيرواگير همچون فشارخون‌ بالا و عوامل‌خطر مربوط به آن به يكي از مهم‌ترين اولويت‌هاي سلامت تبديل شده‌اند. ‌لذا اين مطالعه با‌ هدف بررسي شيوع فشارخون بالا و عوامل‌ خطر مرتبط با آن در جنوب‌شرقي ايران در سال‌هاي 1395 و 1400 انجام ‌شد. روش تحقيق: در‌ اين مطالعه توصيفي كه بخشي از طرح ملي استپس وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي بود، بزرگسالان بالاي 18‌سال مقيم در استان خراسان‌جنوبي كه داراي معيارهاي ورود به مطالعه بودند،‌ به‌روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند‌مرحله‌اي طبقه‌بندي‌شده انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه پيمايش ملي عوامل‌خطر بيماري‌هاي غيرواگير (اطلاعات بوم‌شناسي،‌ سنجش‌هاي رفتاري،‌ جسماني و بيولوژيك) زير‌نظر نويسندگان حوزه معاونت بهداشتي دانشگاه توسط تيم پرسشگري جمع‌آوري شد و با استفاده آمار توصيفي و تحليلي (آزمون كاي اسكوئر) در نرم افزار SPSS نسخه 16 تحليل شد. يافته‌ها: ‌شيوع فشارخون بالا در سال 1395، ‌25.4 درصد بود و در‌ سال 1400 به 36.4درصد افزايش يافت.‌ با اين‌كه درصد آگاهي بيماران افزايش يافته؛ اما درصد پوشش دريافت‌ مؤثر درمان از 39.8 درصد به 27.4 درصد كاهش يافته است.‌ شيوع عوامل‌خطر رفتاري در سال 1400 نسبت به سال 1395 كاهش و شيوع عوامل‌خطر جسماني‌ (به‌جز اضافه‌وزن)‌ افزايش داشته‌است. درصد‌استفاده‌ از نمك‌پاش كاهش‌ يافته اما همچنان از ميانگين كشوري بالاتر است و مصرف مناسب ميوه و سبزيجات از ميانگين كشوري كمتر است. نتيجه‌گيري: ‌شيوع فشارخون بالا در استان خراسان‌جنوبي در نتيجه افزايش تدريجي عوامل‌خطر جسماني و عدم رعايت رژيم‌غذايي سالم در‌حال افزايش است. براين‌اساس اتخاذ سياست‌ها و مداخلات پيشگيرانه با‌توجه به عوامل‌خطر شايع و تأكيد بر پيگيري درمان ضروري به‌نظر مي‌رسد.