بررسي ارتباط استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه در بيماران ترخيص شده از بخش مراقبت‌هاي ويژه كوويد-19 بيمارستان‌هاي منتخب خراسان جنوبي ، سال 1400-1399

زمينه و هدف: يكي از مشكلات رواني در دوران همه‌گيري كوويد-19، علائم استرس پس از سانحه است، اما برخي افراد مي‌توانند با اين تروما كنار بيايند و به وضعيت قبلي خود و يا حتي سطح بالاتري از عملكرد دست پيدا كنند كه رشد پس از سانحه ناميده مي‌شود. اين مطالعه جهت بررسي ميزان شيوع و ارتباط بين علائم استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه در بين بيماران ترخيص شده از بخش‌هاي مراقبت ويژه كوويد-19 انجام شد. روش تحقيق: مطالعه حاضر از نوع توصيفي مي‌باشد كه روي 172 بيمار انجام شده است. نمونه‌گيري به صورت تصادفي خوشه‌اي چند مرحله اي از ميان بيماران ترخيص شده از بخش مراقبت‌هاي ويژه كه دقيقاً 6 ماه از بهبودي آنها گذشته، انجام شده بود. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه جمعيت‌شناختي و چك ليست استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه جمع‌آوري و سپس با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه21 تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: براساس نتايج به‌دست‌آمده 34.3 درصد از بيماران علائم استرس پس از سانحه و 58.96 درصد رشد پس از سانحه را تجربه كرده بودند. نتيجه آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه با افزايش ميزان علائم استرس پس از سانحه در افراد، رشد پس از سانحه نيز در اين افراد افزايش يافت (P=0.001 ، r=0.524). نتيجه‌گيري: علائم استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه در بين بيماران كوويد-19 بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه شايع بود. همچنين ابتلا به سطح بالاتري از سندرم استرس پس از سانحه اين شانس را ايجاد مي‌كرد كه فرد به سطح بالاتري از رشد پس از سانحه نيز دست يابد.