تأثير هشت هفته تمرين تناوبي شديد بر شاخص‌هاي استرس اكسيداتيو بافت قلب در موش‌هاي صحرايي نر مواجهه يافته با ديازينون

زمينه و هدف: ديازينون يك حشره‌كش ارگانوفسفره است كه سبب استرس اكسيداتيو مي‌شود. با اين حال فعاليت بدني وضعيت آنتي‌اكسيداني قلب را بهبود مي‌بخشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير هشت هفته تمرين تناوبي شديد بر شاخص‌هاي استرس اكسيداتو بافت قلب در موش‌هاي صحرايي نر مواجهه يافته با ديازينون بود. روش تحقيق: در اين مطالعه تجربي 24 سر موش صحرايي نر از نژاد اسپراگ-داولي با محدوده وزن 150 تا 200 گرم و ميانگين سني 8 هفته به صورت تصادفي در 3 گروه 8 تايي شامل 1) كنترل (C)، 2) ديازينون (D) 3) تمرين تناوبي شديد و ديازينون (HD) تقسيم شدند. گروه 2 و 3 به مدت 8 هفته براي 5 روز در هفته mg/kg1.5 ديازينون را به‌صورت درون صفاقي دريافت كردند. تمرين تناوبي شديد با شدت 85% تا 110% VO2max و سرعت m/min 15-45 به مدت 8 هفته انجام شد. پس از 8 هفته سطوح مالون دي الدئيد (MDA) و بيان ژن‌هاي سوپر اكسيد ديسموتاز (SOD) و كاتالاز CAT در بافت قلبي اندازه‌گيري شد. جهت تجزيه و تحليل يافته‌ها از آزمون شاپيرو-ويلك، آناليز واريانس يك طرفه همراه با آزمون تعقيبي توكي در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. همچنين (0.05≥P) به‌عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ديازينون اثر معناداري بر افزايش MDA (0.001=P) و كاهش  SODو CAT (0.001=P) در بافت قلب داشت. با اين وجود تمرين تناوبي شديد منجر به كاهش MDA (0.001=P) و افزايش شاخص‌هاي آنتي‌اكسيداني SOD (0.001=P) و CAT (0.01=P) در بافت قلب موش‌هاي صحرايي در معرض ديازينون شد. نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد تمرين‌هاي منظم تناوبي شديد مي‌تواند با كاهش شاخص‌هاي استرس اكسيداتيو و افزايش فعاليت‌هاي آنتي‌اكسيداني در بافت قلب، اثرات محافظتي در برابر آسيب بافت قلبي ناشي از مسموميت با ديازينون داشته باشد.