مديريت بحران در سيرۀ امام رضا (ع) (مطالعۀ موردي: ماجراي ولايت‌عهدي)

مدير موفق كسي است كه در مواجهه با بحران، از موقعيت‌ها بهترين و سريع‌ترين بهره را  ببرد. يك مدير بحران راه حل معقولي براي برطرف كردن شرايط غيرعادي در بازگشت به منافع و ارزش‌هاي اساسي تامين مي‌كند. اين شرايط غيرعادي معمولا با نشانه‌هايي مثل تهديد بودن براي ماهيت وجودي و كليت سازمان، غافلگيركننده بودن، نياز به تصميم فوري و تغيير شناخته مي‌شود. پژوهشگران در زمينه‌هاي مختلف مديريتي دست به مطالعه رفتارهاي مديريتي عام و خاص مديران الهي زده‌اند تا اصول مديريتي در قالب ارزش‌هاي اسلامي را كشف كنند. اين مقاله به ‌روش توصيفي تحليلي و با رويكرد كيفي پديدارشناسي و استفاده از روش تحليل هرمنوتيك در مطالعه متون انجام شده است. اين پژوهش، پاسخي است به چگونگي مديريت بحران در سيره امام رضا (ع) در ماجراي ولايت‌عهدي ايشان كه مامون عباسي پيشنهاد كرد. در وهله اول مولفه‌هاي اصلي و مهم و مرتبط آن دوران را بررسي مي‌شود. همچنين مولفه‌هاي فرصت‌گون و تهديدآفرين در قالب مولفه‌هاي زمينه‌اي و حكومتي مطالعه مي‌شود. سپس با سيرة امام به بررسي اقدامات امام رضا (ع) در مديريت اين بحران، چه مربوط به پيش از بحران براي پيشگيري يا براي آمادگي، چه حين بحران و چه مربوط به مديريت دوران بعد از بحران پرداخته مي‌شود.