پژوهشي در رويكرد فقه الحديثي اهل سنت به مرويات از امام رضا (عليه السلام)

حديث دومين منبع معارف اسلامي است. مشكلاتي مانند تحريف، تصحيف و فراموشي و اشتباه راويان و ..  سبب شده تا دسترسي به احاديث معتبر دشوار گردد. انديشمندان مسلمان به ويژه محدثان شيعه و اهل سنت مي كوشند تا با تكيه بر معيارهاي معتبر؛ احاديث صحيح را مشخص نمايند. هر چند اختلاف در معيارها سبب شده تا نتيجه كوشش ايشان در بيشتر موارد متفاوت باشند. اما در پاره اي از موارد نيز هر دو گروه بر اعتبار يك روايت اتفاق نظر دارند. نوشتار حاضر مي كوشد تا با تكيه بر روش توصيفي – تحليلي رويكرد فقه الحديثي اهل سنت در مواجه به مرويات از امام رضا (ع) را به بحث نشيند. نتيجه پژوهش نشان مي دهد حديث پژوهان اهل سنت، بسياري از روايات فضائل اهل بيت (ع) و حتي فضائل پيامبر(ص) و نيز روايات طبّي امام رضا (ع) را ضعيف يا وضع شده از ناحيه روات ايشان قلمداد مي­كنند، ليكن احاديث تفسيري و اخلاقي آن حضرت، نزد آنان از صحت و مقبوليت نسبي برخوردار است. نتيجه اين پژوهش در حوزه مطالعات «مشتركات حديثي» و نيز مرجعيت علمي اهل بيت (ع) كاربرد دارد هم چنان كه در عرصه  مطالعات تقريب مذاهب سودمند است.